امام على عليه السلام نقل شده كه فرمود :
... فما نزلت على رسول اللّه صلى الله عليه و آله آية من القرآن إلّا أقرأنيها و أملاها علىّ فكتبتها بخطّى و علّمنى تأويلها و تفسيرها و ناسخها و منسوخها و محكمها و متشابهها و خاصّها و عامّها و دعا اللّه أن يعطينى فهمها و حفظها فما نسيت آية من كتاب اللّه ولا علما أملاه علىّ و كتبته منذ دعا اللّه لى بما دعا و ما ترك شيئا علّمه اللّه من حلالٍ ولا حرامٍ ولا أمرٍ و لا نهىٍ كان أو يكون و لا كتابٍ منزل على أحدٍ قبله من طاعةٍ أو معصيةٍ إلّا علّمنيه و حفظته فلم أنس حرفا واحدا ... . ۱
به خوبى ملاحظه مى شود كه در اين حديث ، امام عليه السلام مقصود از تمامى علم قرآن را با جزئيات توضيح داده اند كه عبارت اند از : علم به ظاهر و باطن قرآن و اين مطلب ، هيچ ارتباطى با اعتقاد به تعريف قرآن ندارد .
10 . تفسير قرآن
در اين كتاب ارزشمند ، حدود نيمى از آيات قرآنْ تفسير شده و از روش هاى مختلف تفسيرى در آن ، بهره گرفته شده است . نكته مشترك اكثر اين روايات تفسيرى ، عبارت است از سؤالاتى كه توسط راويان از محضر ائمّه عليهم السلام شده است . اين مطلب دلالت بر آن دارد كه ائمّه عليهم السلام در تمامى زمان ها ، مرجع و ملجأ پرسش هاى دينى افراد بوده اند .
يك . تفسير لغوى
در برخى از موارد تفسير ، تفسيرى لغوى است ؛ يعنى فقط معناى يك لفظ بيان شده است :
عن زراره ، عن أبى جعفر عليه السلام قال : ... قلت : «إِنَّ إِبْرَ هِيمَ لَأَوَّ هٌ حَلِيمٌ» . ۲
1.همان ، ج ۱ ، ص ۱۵۰ ، ح ۱۹۱ .
2.سوره توبه ، آيه ۱۱۴ .
