و حجّيت تمامى روايات كتب اربعه و از جمله الكافى بيان نموده اند . ايشان ، در ابتدا ، مهم ترين دليل اخباريان را چنين تقرير مى نمايند :
بهترين دليلى كه درباره قطع به صدور روايات كتب اربعه گفته شده اين است كه اهتمام اصحاب ائمّه عليهم السلام و صاحبان اصول و كتاب ها به امر حديث تا زمان محمّدين ثلاثه ، نشانگر آن است كه رواياتى كه ايشان در كتاب هاى خويش آورده اند ، از معصومان عليهم السلام صادر شده است ؛ زيرا اين چنين اهتمامى به طور معمول موجب علم و قطع عادى به صدور نقلياتى مى شود كه در كتب خويش به وديعت گذاشته اند . ^۱
سپس به تفصيل به نقد اين دليل مى پردازند . نقد ايشان ، يكى از مهم ترين نقدهايى است كه بر مبناى اخباريان وارد شده است ؛ از اين رو ، تعيين ملاك ارزيابى روايات الكافى ، بى عنايت به اين مباحث ، ره به جايى نمى برد .
با توجّه به مباحث مفصل و گوناگونى كه درباره اعتبار روايات الكافى و ملاك ارزيابى آن طرح شده است ؛ اين مسئله به مسئله اى پيچيده و كلان تبديل شده است. بهترين رويكرد براى پاسخ به مسئله اى كلان ، تبديل آن به مسائلى خرد و ارائه راه حل براى هر يك از آنهاست. با توجّه به نظرات مختلف علماى شيعه درباره ملاك اعتبار روايات الكافى ، ارزيابى ادلّه قائلان به هر يك از چهار نظر ارائه شده فوق و نقدهايى كه به يكديگر وارد ساخته اند ، مى تواند نقش مهمى در سامان دادن به پاسخ مسئله اصلى داشته باشد. به اين ترتيب ، با توجّه به برجستگى نظرات و مباحث آية اللّه خويى ، مسئله خاصى كه در اين مقاله مورد بررسى قرار مى گيرد بدين شرح است:
ادلّه و اشكالات اصوليان ـ به طور خاص آية اللّه خويى ـ بر نظريه اعتبار تمامى روايات الكافى ، به چه ميزان صحيح است؟
پاسخ اين مسئله ، تا حدّ زيادى فضاى پاسخ مسئله اصلى را روشن مى سازد . چه