كرده و استنساخ نموده و نشر داده اند و همه نسخه هاى الكافى در نهايت ، به نسخه اينان منتهى مى گردد.
مانند شيخ بزرگ در صاحب كرامت مبهوت كننده ، محمّد بن احمد بن عبد اللّه بن قضاعة بن صفوان بن مهران جمّال و ابو عبد اللّه محمّد بن ابراهيم نعمانى ، كه اين دو از استوانه هاى اين سقف رفيع هستند.
و در بعضى از مواضع كتاب الكافى آمده و در نسخه صفوانى چنين است ، آن گونه كه در باب نصّ بر امامت امام دهم عليه السلام ديده مى شود.
و نيز عالم بزرگ ، ابو غالب احمد بن محمّد بن سليمان زُرارى ، نويسنده رساله اى در شرح حال خاندان اَعيَن ، در فهرست كتبى كه نزد وى بوده و آنها را از صاحبانش در اين روايت نقل كرده ، آورده:
همه كتاب الكافى كه تصنيف ابو جعفر محمّد بن يعقوب كلينى است ، به روايت من از اوست . برخى را قرائتا و برخى را اجازتا . من «كتاب صلاة و صوم» را در نسخه اى از الكافى استنساخ كرده ام و كتاب حج را در نسخه اى و كتاب طهارت و حيض را در نسخه اى ديگر. همه ، يك مجلّد است و قصد دارم كه بقيه كتاب را نيز إن شاء اللّه ، در يك جزء با برگه كاغذى استنساخ كنم.
در حالى كه بعضى از اعيان و بزرگان از وكلا و نوّاب راجع به امور دنيايى ، مانند آنچه كه ابو غالب رازى از ابو القاسم حسين بن روح در باره اختلافى كه بين او و زنش پيش آمده بود ، سؤال كرد كه توقيعى از ناحيه مقدّسه خارج شد كه : «و الزوج و الزوجة فأصلح اللّه بينهما» . همين طور ، راجع به نوشته هاى افراد و مرويّات آنها از وكلا سؤال مى شد ، مانند آنچه كه از حسين بن روح در باره كتاب التكليف شلمغانى نقل شده كه گفت : «اُطلبوه إلىّ لأنظره ؛ كتاب او (التكليف) را بياوريد!» ، بعد از آن كه از ابتدا تا انتهاى آن را خواند ، گفت: «ما فيه شى ء، إلّا و قد روى عن الأئمّة عليهم السلام إلّا موضعين أو ثلاثة فإنّه كذب عليهم فى روايتها» .