1.الكلينى وكتابه الكافى ، ص ۲۵ ـ ۲۷ .

2.مرحوم شيخ محمّدباقر كمره اى ، در مورد شخص تقاضاكننده مى نويسد : در شروح چندى كه بر كتاب الكافى نوشته شده است ، تا آن جا كه مطالعه شده ، كسى خبر و نشانى از اين شخص نداده است و نشانه اى از وطن و محل زندگى و موقعيت اجتماعى او به دست نيامده است . در شرح ملّا خليل قزوينى ، به طور احتمالى ، او را از اهل رى شمرده است ؛ ولى هيچ گواهى به دست نداده است . اگر ميسّر بود كه شخصيت طرف نامه نگار شيخ بزرگوار كلينى ـ كه پايه تأليف اين كتاب مهم مذهبى و اثر جاويدان شده است ـ به دست مى آمد ، براى روشن شدن وضع اجتماعى و دسته بندى شيعه اماميه در عصر مبهم غيبت صغرا ، بسيار آموزنده و مفيد بود . وضع و تأليف كتابى مانند الكافى براى حفظ اساس مذهب شيعه اماميه در دوران كلينى ، كار بسيار اساسى و مهمى به شمار مى رود . اين كار ، نمونه فعاليت يك جامعه حسّاس و زنده و دورانديش است و بايد كار ملّتى به شمار رود ، نه كار يك فرد بر اثر تقاضاى يك شخص عادى.... صحيح به نظر مى رسد كه بگوييم اين نامه ، متضمّن دستور تأليف كتاب از رئيس مجامع سرّى مذهب شيعه ـ كه تا اين زمان هنوز ادامه داشته اند ـ رسيده و يا به اشاره مربوطان به ناحيه مقدّسه دوران غيبت صغرا انجام شده است كه تا هنوز در پرده ابهام باقى مانده و شيخ بزرگوار كلينى را تا اين جا تحت تأثير قرار داده كه بيست سال ، زانو زده و اين كتاب را تأليف كرده و اين كتاب داراى چنين موقعيت ثابت و جهانى گرديده است (ر . ك : شرح اُصول الكافى ، كمره اى ، ص ۴۸۳) .