و كاشان ، سوى قم رفت. در ذيل حوادث سال 297 ق نيز از حسين بن حمدان نام برده شده است كه وى از قم ، براى درگيرى با صفاريان ، سوى بيضا شتافت و به قم بازگشت. ^۱
گفته شده است كه در زمان بعضى از خلفاى بنى عباس ، مردم قم ، از اطاعت حاكم خليفه سرباز زدند و هر كه را به حكومت ايشان فرستاد ، با او به جنگ و نبرد پرداختند و حاكم را نپذيرفتند. مكرّر ، لشكرها بر سر ايشان فرستادند ، مفيد واقع نشد تا سرانجام ، امير ناصر الدولة بن حمدان ، از امراى مشهور شيعى آل حمدان كه امير الامرا بود ، برايشان فرستادند. چون ناصر الدوله ، به نزديك قم رسيد ، بزرگان آن جا با تحفه ها و هديه ها از او استقبال كردند و گفتند ما به حكومت غير مذهب خود راضى نبوديم و اكنون با اختيار و رغبت ، فرمان بردار تو هستيم. در آن سال، اهل قم زيادتر از مال ها و وجوهات سال هاى گذشته ، به ناصر الدوله رسانيدند تا او به خليفه فرستاد. پس از اين موضوع ، خليفه ، از طرفدارى مردم قم از ناصر الدوله ، بيمناك گرديد و وى را نزد خود خواند . ^۲
در حوادث سال 304 ق ، مونس ، سردار ترك خليفه المقتدر ، بر ابن ابى ساج ، پيروز شد و احمد بن على بن صعلوك را حاكم قم ، كاشان ، ساوه و اصفهان كرد. در همين سال ، احمد بن صعلوك ، از قم به رى رفت و در آن جا نافرمانى كرد و سرانجام با خليفه ، آشتى نمود و به حكومت رى منصوب گرديد و حكومت قم را وانهاد. ^۳
در سال 314 ق ، قم ، در شمار شهرهايى قرار گرفت كه خراج آنها به ابن ابى الساج اختصاص يابد. ^۴