بفرستند و به سامراء هيچ نفرستند. نيز از تركان و لشكريان خواست كه بيعت با المعتز را نقض كنند. ميان المعتز و ابن طاهر، مكاتبات و نامه نگارى هايى رخ داد. وى از ابن طاهر مى خواست كه با او بيعت كند و ابن طاهر از وى مى خواست كه با المستعين بيعت نمايد. ابن طاهر، فرمان داد تا آب در كوى و برزن «انبار» و «بادوريا» رها كنند تا دست ترك ها از انبار كوتاه شود. و تلاش هاى ديگرى در يارگيرى انجام گرفت.
نيروهاى المعتز، با پنجاه هزار نفر به فرماندهى برادرش احمد بن متوكّل، مشهور به الموفّق كه از فرماندهان مشهور بنى عباس به شمار مى رود، در هفت روز مانده از محرم، راهى نبرد با المستعين و محمّد بن عبد اللّه بن طاهر در بغداد گرديدند. المعتز، گرداندن كارها را به كلباتكين ترك وانهاد. با لشكرى پنجاه هزار نفرى از تركان و فرغانيان، به همراه دو هزار از مغربيان، در هفتم صفر، الموفّق و سپاه او به دروازه شماسيه در بغداد رسيدند. جنگ وحشتناك و طولانى و ويرانگرى در بغداد و انبار رخ داد. اين جنگ، نزديك به يك سال طول كشيد و تعداد زيادى از طرفين كشته شدند و بارها سپاهيان بغداد پيروزى هاى چشمگيرى به دست آوردند. امّا دامنه جنگ، به شهر انبار در غرب بغداد كشيده شد. در اين جنگ، سپاهيان بغداد شكست سختى را متحمّل و مجددا سازماندهى شدند. در طول محاصره بغداد، بخشى از خانه ها، فروشگاه ها و باغ هاى بيرونى شرق اين شهر، بنا بر ضرورت هاى دفاعى تخريب شد و محلّه هاى شماسيه، رصافه و مخرّم، به سختى آسيب ديدند. در ادامه جنگ، نيروهاى المعتز، نيرومند شدند و نيروهاى المستعين، ضعيف گرديدند و آشوب همه جا را فرا گرفت.
محمّد بن عبد اللّه بن طاهر، سر دسته بغداديان، با مشاهده وضعيت پيش آمده، به المعتز گرايش پيدا كرد و با وى مكاتبه كرد و تمايل نشان داد كه با خلع المستعين، آشتى برقرار شود. مردم بغداد وقتى دانستند كه صلح، با عزل المستعين برقرار خواهد شد، سر به شورش برداشتند و اين كار را زشت شمردند و خواهان حكومت