برخاست و به اتاق ديگر رفت و طولى نكشيد كه بازگشت و پسر بچه اى مانند قرص ماه را كه حدود سه سال داشت ، به دوش گرفته بود . آن گاه فرمود :
اى احمد بن اسحاق! اگر نزد خداوند و امامان محترم نبودى ، پسرم را به تو نشان نمى دادم . او همنام و هم كنيه رسول خداست . زمين را پر از عدل و داد مى كند ؛ آن گونه كه از ظلم و ستم پر شده باشد . ^۱
يكى ديگر از فرزانگان قم ، «حسين بن اشكيب» است . او از دانشوران كلامى قم بود . وى مدتى در قم ، افتخار خدمت قبر حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام را داشته و يكى از حلقه هاى پيوند تشيّع قم ، با حوزه سمرقند بوده ، كه در اواخر قرن سوم و اوايل قرن چهارم هجرى ، شكل گرفت . ^۲
نجاشى ، از دو اثر او به نام : الرّد على من زعم انّ النبىّ صلى الله عليه و آله كان على دين قومه و الرّد على الزيدية ، ياد كرده است . ^۳
از چهره هاى ديگر اين دوران ، «محمّد بن خالد برقى» و فرزندش «احمد بن محمّد» هستند كه شهرت پسر ، بيش از پدر است . كتاب المحاسن وى ، دائرة المعارفى مشتمل بر احاديث امامان عليهم السلام در تمام زمينه هاى معارف دينى (از قبيل اخلاق و تفسير) است . وى تأليفات ديگرى هم چون كتاب التبيان فى اخبار البلدان ، در جغرافياى تاريخى دنياى اسلام دارد . ^۴
يكى ديگر از رجال نامور اين دوران ، «على بن الحسين بن موسى بن بابويه» است . مكانت و وثاقت وى چنان است كه فتواى او هنگامى كه نص و روايتى پيدا نمى شد ، منبع فتاواى فقهاى ما بود . ^۵