جعفر حميرى . وى چهره اى پرفروغ داشت و نامه هايى به محضر امام زمان عليه السلام نگاشت و پاسخ هاى مباركى نيز از سوى آن حضرت دريافت كرد . بر پيشانى او عنوان «كاتب صاحب الأمر» مى درخشد و اين ، افتخارى بزرگ براى او محسوب مى گردد . برادرانش نيز به چنين مقامى دست يافتند . جعفر ، حسين و احمد ، هر يك به امام عليه السلام مكاتباتى داشتند . ^۱
روند ارتباط با مقام نيابت عظما ، در طول دوره غيبت صغرا ، ميان قميّون و سفرا برقرار بود . بزرگان قم كه در زمان سفير اوّل و دوم ، با مقام سفارت ارتباط داشتند ، بسيارند كه مى توان به بعضى از آنها اشاره كرد : محمّد بن احمد بن جعفر الفطان ، جعفر بن احمد بن متيل ، پدر بزرگوارش حسن بن متيل ، محمّد بن احمد بن متيل ، على بن احمد بن متيل ، على بن محمّد بن متيل ، احمد بن حمزة بن يسع ، حسن بن نصر قمى ، سعد بن عبد اللّه و عبد اللّه بن جعفر حميرى . در ميان اين بزرگان ، برخى مانند : احمد بن اسحاق و عبد اللّه بن جعفر ، به مقام نمايندگى و وكالت رسيدند .
درباره ارتباط جعفر بن احمد بن متيل و پدر بزرگوارش با محمّد بن عثمان ، دومين سفير ناحيه مقدّسه ، چنين آمده است كه : چنان ارتباط سفير با جعفر و پدر بزرگوارش صميمانه بود كه ما را اعتماد بر آن بود كه اگر حادثه اى براى مقام نيابت رخ دهد ، كسى جز او يا پدرش جانشين او نخواهد شد ؛ چون اين دو ، از خاصّان سفير بودند . غذاى سفير در خانه جعفر ، آماده مى شد و تمام امور سفارت ، در خانه او رتق و فتق مى گرديد . پس از آن كه به فرمان ولىّ امر ـ ارواحنا فداه ـ ابوالقاسم حسين بن روح ، به افتخار سفارت نائل آمد ، جعفر و پدرش فرمانبر او شدند و همان گونه كه از سفير دوم اطاعت مى كردند ، پذيراى فرمان سفير سوم شدند . ^۲