بسا اوقات، پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم يا ائمه عليهم السلام حکمي را بيان و مستند آن را از قرآن، ذکر کرده‌اند. به سخن ديگر، مطلبي يا حکمي بيان شده و براي قانع ساختن مخاطب يا سؤال کننده و يا براي تعليم چگونگي استفاده از قرآن، مستند قرآني آن مطلب يا حکم، بازگو گرديده است؛ از قبيل: ¹ أتيتُ أبا جعفر عليه السلام، فقلت: إنّي أردتُ أن استبضع فلاناً، فقال لي: «أما علمتَ أنّه يشرَب الخمر؟»، فقلت: قد بَلغني عن المؤمنين أنّهم يقولون ذلک. فقال: «صَدَّقهم لأنّ الله تعالي يقول: يُؤْمِنُ بِالله وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ(» ثمّ قال: «إنّک إن استبضعته فهلکَت أو ضاعت فليس علي الله أن يأجرک ولا يخلف عليک». فقلت: ولم؟ قال: «لأنّ الله تعالي يقول: وَلاَ تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ الله لَكُمْ قِيَاماً . فهل سفيه أسفه من شارب الخمر؟ إن العبد لا يزال في فسحة من ربّه ما لم يشرب الخمر، فإذا شربها خرق الله عليه سرباله، فکان ولده و أخوه و سمعه و بصره و يده و رجله إبليس، يسوقه إلي کلّ شرّ، و يصرفه عن کلّ خير»؛ ²
نزد امام باقر عليه السلام آمدم و گفتم: مي‌خواهم سرمايه‌اي با فلاني فرستم. به من فرمود: آيا نمي‌داني که او شراب خوار است؟ گفتم: از سوي مؤمنان به من خبر رسيده است که مي‌گويند وي شراب خوار است. فرمود: آنها را تصديق کن؛ زيرا خداي تعالي مي‌فرمايد: «به خدا ايمان دارد و [سخن] مؤمنان را باور مي‌کند». سپس فرمود: تو اگر سرمايه‌اي با او بفرستي، پس سرمايه‌ات نابود شود و يا ضايع گردد، بر خدا نيست که پاداشي و يا عوضي به تو بدهد. گفتم: چرا؟ فرمود: زيرا خداي تعالي فرموده است: «اموال خود را ـ که خداوند آن را وسيله قوام [زندگي] شما قرار داده ـ به سفيهان ندهيد». آيا سفيهي، سفيه‌تر از شراب‌خوار وجود دارد؟ بنده تا شراب ننوشد، عرصه بر او گشاده است. و هرگاه شراب بنوشد، خداوند پوشش را از او بردارد. پس در اين صورت، شيطان فرزند و برادر و گوش و چشم و دست و پاي او مي‌شود و او را به سوي هر بدي سوق مي‌دهد و از هر خيري باز مي‌دارد.
العياشي: عن الأصبغ بن نباتة، قال: سمعت أمير المؤمنين( يقول: «إنّ