مى كرده است، و اهل جاپلقِ لرستان است، چرا كه آنجا متولد شده است، و اهل قم است، كه آنجا اقامت نمود و اما او متعلق به همه سرزمينِ ما و متعلق به عالم علم و دانش و فرزانگى است.
هجرت و تحصيل
ميرزاى قمى مقدمات علوم را نزد پدر گرامى اش فراگرفت و پس از آن كه به سنين رشد رسيد راهى خوانسار شد.
در اين شهر از محضر مير سيد حسين خوانسارى (د 1191 ق) ۱ چند سالى فقه و اصول را فرا گرفت و موفق به اخذ اجازه از وى شد. ۲ ميرزا با خواهر استاد ازدواج كرد و راهى عتبات عاليات شد.
ايشان در جوار بارگاه ملكوتى سلطان اوليا حضرت سيد الشهدا ـ ارواحنا فداه ـ وارد جرگه شاگردان استاد كل وحيد بهبهانى (د1206 ق) شد و از خرمن دانش آن استاد فرزانه، خوشه چينى كرد و موفق به دريافت اجازه اجتهاد و روايت از ايشان شد.
ميرزاى قمى همچنين از شيخ محمّد مهدى فتونى نجفى (د 1183 ق) و آقا محمّد باقر هزار جريبى (د 1205 ق) اجازه روايت دارد. ۳
اساتيد فرزانه، استاد يگانه پرورش دادند و ميرزاى قمى با رسيدن به مقام بلندِ دانش و علم، به زادگاه خود بازگشت و در درّه باغِ جاپلق و سپس قلعه بابو در همان حوالى، مقيم شد. ايشان در جاپلق به تدريس و تحقيق مشغول بود و سپس راهى اصفهان شد و در مدرسه كاسه گران، محفل درس برقرار كرد و جمع زيادى از طلاب از محضرش استفاده نمودند.
1.او جد صاحب روضات و از مشايخ اجازه سيد بحرالعلوم است و داراى آثارى چون شرح المعة، شرح زيارة العاشورا، شرح دعاء ابى حمزه و رسالة الاجماع است.
ن.ك: طبقات أعلام الشيعة، (قرن ۱۲ ق)، ص ۲۰۳؛ روضات الجنات، ج۷، ص ۱۰۷؛ مستدرك الوسائل، ج ۳، ص، ۳۸۵.
2.كرام البررة، ج۱، ص ۵۲.
3.روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۷۹.
