مير محمّد باقر خاتون آبادى درباره صبر و تحمل وى و تجليل از مقام او نوشته است:
لا يمكن شرح أخلاقه الفاضله، كان مريضا شديدا فى أسافل بدنه سنة ونصف و أشتّد المرض و صعب و كان يزيد صبره و تحمله و لم يخرج من حد إعتداله، و لم يفقد شى ء من تفقده على الغنى و الفقير و الشريف و الوضيع... لم يكن و لايكون له عديل. ^۱
منابع، سال فوت او را همان 1098 ق نوشته اند، ولى صاحب روضات الجنات نوشته است كه شروانى در سالِ در گذشت محقق خوانسارى از دنيا رفت. ^۲
البته معمول كسانى كه ترجمه محقق خوانسارى را آورده اند سال در گذشت او را 1098 ق دانسته اند، ولى روضات الجنات به تبع خاتون آبادى در حدائق المقربين 1099 ق نوشته است. ^۳
جسد شريف ملاميرزا شروانى، از اصفهان به ارض اقدسِ رضوى منتقل گرديد و در جوار آستان ملك پاسبان امام ثامن عليه السلام در مدرسه ميرزا جعفر به خاك سپرده شد. ^۴

بازماندگان

ميرزا حيدر على شروانى اصفهانى نجفى، فرزند مدقق شروانى است. او در بيشتر علوم اسلامى صاحب نظر بود و علاوه بر پدر گراميش از محضر علامه مجلسى و ميرزا عبداللّه افندى بهره برده بود و افتخار دامادى دايى مكرم خود يعنى علامه مجلسى را نيز داراست.
ميرزا حيدر على داراى عقايد و آراى منحصر و منفردى بود كه مورد اعتراض برخى از علما و دانشمندان قرار گرفته است. او علاوه بر مراتب علمى، داراى سلوك زاهدانه و تاحدودى صوفيانه بوده است. ^۵