على النورى ـ أطال اللّه عمره و أدام إقباله و إفادته.
او پس از كسب معارف و طى مراتب علمى به ديار خود مراجعت كرد تا اينكه در حدود 1270 ق درگذشت. ^۱

در كلام ديگران

از شرح حال و زندگى او بيش از آنچه ذكر شد، اطلاعى نداريم ولى ميرزا محمّد باقر نواب لاهيجى اصفهانى (د 1240 ق) شارح نهج البلاغه و اديب و وزير دوره فتحعلى شاه قاجار در چند سطرى كه آغاز همين رساله آورده، مؤلف و كتاب را با كلماتى موزون و جملاتى آهنگين ستوده است.
متن اين تقريظ چنين است:
بسم اللّه الرحمن الرحيم و به ثقتى
يا من كشف الاستار عن جمالك المطلق بظهور انوار الاولياء في عالم الشهود و تجلّيت فى ظل مظهر من مظاهر جلالك فى عرضة القيود؛ أفض علينا من نورك الشّارق يا معبود! بحق أوليائك الذين بهم تميز العابد من المعبود؛
اعلم يا من هو للحق طايع أنّ هذا الكلم الجوامع درّة مكنونة من أسرار العرفان والايقان، ولؤلؤة مكتومة من أنوار الصدق والإيمان،

بارقه طور تجلى است اينشقشقه ناقه ليلى است اين
الحق مطالب مطينه اش كشاف معضلات قرآنى و مجمع البيان معانى و جامع جوامع كليم و حاوى بدايع حكم و به عبارات موجزه خالى از اطناب و برى از اسهاب تلفيق يافته.
أنّه لقول فصل يشهد لقائله الفضل بحقيقة.
مثل اين جناب فاضلى در عالم كم است و چنين فاضلى زينت عالم است كه با نور فضيلت جهان را منوّر و به انفاس قدسى آفاق را معطّر ساخته.

يك دهان خواهم به پهناى فلكتا بگويم وصف آن رشك ملَك
ورد دهان يابم چنين و صد چنينتنگ آيد در بيان آن امين
وسف اين آدم كه نامش مى برمتا قيامت كه بگويم قاصرم
كتب هذه الأحرف بيمناه الداثرة الفقير المتمسك بأولياء الملك الوهاب محمّد بن محمّد يدعى باقر النوّاب اللاهيجي فى بلدة لاهيجان فى شهر رجب الأصب من شهور سنة 1258.