خود آگاه گردانيده و به وصل خود ما را خوانده و به واسطه اى از ما ، به قيام خدمت و جان نثارى در راه خود و به رضا ، به گفت و گردش ، ما را به وعده رجاى قرب و وصال ، مسرور و مفتخر گردانيده و به نافرمانى و طغيان و عصيان در درگاهش ، ما را به وعيد بلاى حرمان و نكال هجران ، توعيد فرموده ؛ و درود بى حدّ و رحمت بى عدّ ، بر نبىّ مقدّم و رسول مؤخّر ، محمّد و آل و عترت آن بزرگوار و بر اصحاب و ذرّيّه و تابعين و دوستان او باد ، تا روز ملاقات .
و بعد چنين گويد بنده عاصى ، محمّد بن زين العابدين لاهيجى ـ عَفَى اللّهُ عمّا كانَ و يكونُ من جَرائمهما في اليوم الآن ـ كه مخدومى از مخاديم ، از اين ضعيف خواهش نمود كه حديثى از اصول الكافي را كه بعد مذكور خواهد شد ترجمه نمايم ، وليكن نه بر وجه اقتصار بر مجرّد مترجمان و تفسير ، بَل به اشتمال بر طرفى از اسرار و كشف برخى از استار مطالب حديث شريف .
و حقير از جهت قلّت بضاعت فهم و ذكاوت و پيرمايگى ذهن و فطانت و نداشتن كتاب لغت و حديثى ، حتّى متن كتاب مذكور هم ، تساهل و امتناع مى ورزيدم و چون اصرار معظّم إليه را به سر حدّ بلاغ و كمال ديدم ، اسعاف ^۱ را بر خود لازم و واجب ديده و چه شايد كه به نظر مؤمنين ديگر هم رسيده ـ إن شاء اللّه تعالى ـ از اطّلاع بر مضمون آگاه نمودن كلام امام بزرگوار ـ عليه و على آبائه التحيّة والسلام ـ متراغب به كار خير شوند و از بركت ايشان ، جناب بارى ^۲ از پاره اى تقصيرات اين كثير التقصير درگذرند و چون سفارش معظّم إليه به بيان پاره اى لمّيّات شده بود ، حسب الخواهش مقدّمه قرار داده ، ذكر بعضى از مطالب عقليّه ، با شواهد از اشعار دلنشين مرغّب نمودم تا در مطالب حديث شريف با بصيرت باشند و ملقّب ساختم اين رساله را به كشف الكنوز في الاستكشاف عن الرموز .