بررسی نقشه راه حکومت امویان با تکیه بر دشمن شناسی علوی(ع)
سال
چهارم / شماره پیاپی
13 /
صفحه
109-128
چکیده :
حکومت اسلامي از روزگار تاسيس جامعه مدني حضرت ختمي مرتبت (ص) تاکنون، فراز و نشيب بسيار داشته و بسا در محاق مانده است. بديهي است، آنچه امروزه در حکومت کشورهاي اسلامي معمول گرديده، وام دار سياست مداراني است که در تاريخ مسلمانان عهده دار اداره امور جامعه اسلامي بودند و نقشه راه حکومتشان را بر جاي نهادند. مطالعه نقشه راه حکومت اسلامي، از روزگار نخستين معصوم (ع) تا زماني که حکومت رسما در اختيار امويان قرار گرفت، دوگانگي سياست حکومتي را متبادر مي سازد که اختيارات آن، به مدتي کوتاه در ميدان تدبير دومين پيشواي معصوم (ع) قرار گرفت و سپس به روشي که امروزه ترفند سياسي خوانده مي شود، به سر سلسله حاکمان اموي رسيد. پس معاويه با آنچه زيرکي سياسي خوانده مي شد، ضمن بهره برداري از ترور خليفه سوم، به جنگي نرم روي کرد تا با رصد ظرفيت نقشه راهي که رفته رفته آن را در برابر اصل قرار مي داد، آينده حکومت اسلامي را از آن تدابير خود کند. اين مقاله درصدد تحليل دشمن شناسي مولاي متقيان(ع) است تا دستمايه بررسي نقشه راه حکومت امويان فراهم آيد. روش کار توصيفي تحليلي بوده و مهم ترين نتيجه پژوهش حاضر پديدار شدن نقشه راه اسلامي است که مي توان از آن با عنوان اسلام اموي ياد کرد.
کلیدواژههای مقاله :امویان، دشمن شناسی، سیاست، حکومت