مختلفي از جمله: عبيدالله بن عبدالله بن عتبه، سعيد بن جبير، طاووس، علي بن عبد الله بن عباس (فرزند ابن عباس) و عكرمه اين ماجرا را از او نقل كرده‌اند.
براي روشن‌تر شدن اين حادثه، نمونه‌هايي از نقل‌هاي اين رخداد را نقل مي‌كنيم:
1. از ابن عباس از طريق عبيد الله بن عبد الله بن عتبه:
پيامبر صلي الله عليه و آله در آستانه رحلت بود. شماري از بزرگان، از جمله عمر بن خطاب در آن خانه بودند. پيامبر فرمود: «بياييد تا برايتان نوشته‌اي بنويسم که پس از آن گمراه نشويد». عمر گفت: «درد بر پيامبر غلبه کرده است. قرآن نزد شماست. کتاب خدا ما را بس است. » اهل خانه با يکديگر به مشاجره پرداختند. گروهي مي‌گفتند: «بياييد تا رسول خدا صلي الله عليه و آله برايتان نوشته‌اي بنگارد که پس از آن هرگز گمراه نشويد» و گروهي آن چه را که عمر گفته بود، تکرار مي‌کردند. وقتي اختلاف و مشاجرات بالا گرفت. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «برخيزيد! ». ابن عباس همواره مي‌گفت: «تمام مصيبت‌ها از آن جا ناشي شد که آنان با اختلاف و همهمه خود مانع نگارش آن نامه توسط رسول خدا صلي الله عليه و آله شدند (صحيح البخارى: ج7 ص9 و ج5 ص137 ـ 138، كتاب المغازي، باب مرض النبي و وفاته. و از همين راوي با عبارت‌ها مشابه: ج1 ص37، كتاب العلم، باب كتابة العلم و ج8 ص161).
همين حديث را مسلم، از طريق خود نقل مي‌كند (صحيح مسلم: ج5، ص 75). ^۱
2 . از ابن عباس از طريق سعيد بن جبير:
سعيد بن جبير مي‌گويد: شنيدم ابن عباس مي‌گفت: «روز پنجشنبه و چه مي‌داني که روز پنجشنبه چه روزي است». سپس چنان گريست که اشک چشمانش سنگريزه‌ها را تر کرد. پرسيدم: «اي پسر عباس! روز پنجشنبه چه روزيست؟» گفت: «بيماري رسول خدا صلي الله عليه و آله شدت گرفت. فرمود: کتفي ^۲ برايم بياوريد تا برايتان چيزي بنويسم که بعد از آن هرگز گمراه نشويد. [اما اهل خانه دستور پيامبر را اطاعت نکردند و] با يکديگر نزاع کردند، در حالي که در محضر پيامبر درگيري شايسته نيست. گفتند: او را چه شده است؟ آيا هذيان مي‌گويد؟ آنان طلب فهم کردند. ^۳ پس آن حضرت فرمود: مرا رها کنيد. حالتي که من در آن قرار دارم از آن چه مرا به سوي آن مي‌خوانيد، بهتر است. پس آنان را به سه چيز امر کرد: مشرکان را از جزيرة‌ العرب اخراج کنيد، به گروههايي که وارد مدينه مي‌شوند چنان که من اجازه دادم، شما هم اجازه دهيد و درباره سومي سکوت کرد يا گفت و من آن را فراموش کردم». (صحيح البخارى: ج4 ص66، و از همين راوي با عبارت‌هاي مشابه در: ج5 ص137).