فرمود: «صحيفه‌اي برايم بطلبيد تا نوشته‌اي برايتان بنويسم که بعد از آن هرگز گمراه نشويد! ». زنان از پشت پرده گفتند: «آيا سخنان رسول خدا صلي الله عليه و آله را نمي‌شنويد؟!» گفتم: «شما [همانند زنان] همراه يوسف هستيد. هنگامي که رسول خدا صلي الله عليه و آله بيمار مي‌شود، بر او اشک مي‌ريزيد و هنگامي که سلامتي مي‌يابد، بر دوش او سوار مي‌شويد». رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «مرا اندوهگين کردي. آنان بهتر از شما هستند» (المعجم الأوسط: ج5 ص288 و مجمع الزوائد: ج9 ص34 و از همين راوي با عبارات مشابه در: الطبقات الكبري: ج2 ص244).
7 . از جابر بن عبدالله انصاري:
پيامبر به هنگام وفاتش صحيفه‌اي طلبيد تا نوشته‌اي بنويسد که بعد از آن گمراه نشوند. عمر، مخالفت کرد تا آن که پيامبر از نوشتن آن دست برداشت (مسند احمد: ج3 ص346 و از همين راوي با سند ديگر در: الطبقات الكبري: ج2 ص243).
8. از علي عليه السلام:
علي عليه السلام در ميان سخناني طولاني به طلحه درباره فخر فروشي مهاجرين و انصار به فضايل و امتيازات خوشان فرمود: «اي طلحه! آيا تو شاهد نبودي آن زمان که رسول خدا صلي الله عليه و آله از ما خواست که کتفي بياوريم تا در آن چيزي بنويسد که بعد از آن امت گمراه نمي‌شوند و اختلاف نمي‌کنند و دوست تو گفت: «رسول خدا هذيان مي‌گويد». رسول خدا صلي الله عليه و آله خشمگين شدند و آن نوشته را رها کردند. طلحه گفت: «آري من شاهد بودم». علي عليه السلام فرمود:
«زماني که شما خارج شديد، رسول خدا صلي الله عليه و آله به من خبر داد از آن چه که قصد داشت که در آن بنويسد و مردم را بر آن گواه بگيرد، و جبرئيل به او خبر داد که خداوند متعال مي‌داند که امت به زودي اختلاف مي‌کنند و گرفتار تفرقه مي‌شوند. سپس صحيفه‌اي طلبيد و بر من املا کرد آن چه را مي‌خواست در آن صحيفه اول بنويسد و سلمان فارسي، ابوذر و مقداد را بر آن شاهد گرفت و امامان هدايتگري را که مؤمنان به اطاعت آنان امر شده‌اند، نام برد». ^۱
رسول خدا صلي الله عليه و آله در بيماري که در آن رحلت کردند، فرمود:
«کتفي برايم بياوريد که نوشته‌اي برايتان بنويسم که بعد از من هرگز گمراه نشويد». فردي برخواست که کتف بياورد. مردي از قريش مانع او شد و گفت: «رسول خدا هذيان مي‌گويد». رسول خدا صلي الله عليه و آله سخن او را شنيد، خشمگين شد و فرمود: «هنوز من زنده‌ام و شما به اختلاف پرداخته‌‌ايد. من به اهل بيتم خبر داده‌ام از آن چه جبرئيل از پروردگار عالميان به من خبر داده است که شما نسبت به آنان بعد از من ظلم خواهيد کرد و من به آنان به چيزي وصيت کرده‌ام که پروردگارم بدان مرا وصيت کرد: «پس صبر کنيد، صبري زيبا»... (غاية المرام: ج6 ص99).