با وجود اين معرفتي که ايجاد مي‌شود مشرکين هنوز هم در حجاب از رحمت الهي‌اند:
إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يوْمَئِذٍ لَمَحجُوبُونَ (مطففين: آيه15) آنان در آن روز، از پروردگارشان سخت محجوبند.
معناي اين محجوب بودن، حجاب از معرفت الهي نيست بلکه حجاب از رحمت خداوند است (الميزان: ج19 ص386).
بنابراين لقاء پروردگار، به صفات جلاليه و جماليه اوست و همه انسانها به لقاء پروردگار نائل مي‌شوند که در اين ميان کفار با صفات جلاليه خداوند مواجه مي‌شوند و از رحمت الهي محروم مي مانند.
إِنَّ الَّذِينَ يشْتَرُونَ بِعَهْدِ الله وَ أَيمانِهِمْ ثَمَناً قَلِيلاً أُولئِک لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَ لا يکلِّمُهُمُ الله وَ لا ينْظُرُ إِلَيهِمْ يوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يزَکيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (آل عمران: آيه 77) کسانى که پيمان خدا و سوگندهاى خود را به بهاى ناچيزى مى فروشند، آنان را در آخرت بهره اى نيست؛ و خدا روز قيامت با آنان سخن نمى گويد، و به ايشان نمى نگرد، و پاکشان نمى گرداند، و عذابى دردناک خواهند داشت.
خلاق، بهره مندي از رحمت خداوند است اما آنان بهره ايي از رحمت خداوند نداشته و با آنان تکلم نمي‌شود و نظر رحمتي از سوي خداوند بر آنها نيست و اين با وجود بصيرت ـ از نوع بصيرت يافتن قيامتي ـ است که اکنون از آن بهره منداند.
ـ ديدارمؤمنين
مؤمنين نيز خداوند را به صفات جماليه مشاهده مي‌کنند: وَاعلمُوا أنّکُم ملاقُوه و بَشّرالمُؤمِنين (بقره: آيه223) و بدانيد که قطعاً خداوند را مشاهده مي‌کنيد، و بشارت براي مؤمنين است.
همه خداوند را ملاقات مي‌کنند اما در اين ميان بشارت براي کساني است که در مسير خود به سوي خداوند حرکت ايماني داشته‌اند. اما از اين دسته نيز همه يکسان نيستند و شدت و ضعف، و خلوص حرکت در مسير، نوع و درجه ملاقات و قربشان را تعيين مي‌کند.
گروه اول از مؤمنين، اصحاب يمين اند که پروردگار خود را ديدارمي‌کنند؛ اما در هر حال اين ديدار نيز قلبي است.
مفهوم ديدار قلبي پروردگار
رؤيت امر مقابل سه درجه دارد: جسمي، عقلي و شهود باطني. ديدار ظاهري و مادي خداوند چنانچه ذکر شد مردود است اما ديدار عقلي نيز ممکن نيست. امام حسين عليه السلام مى‌فرمايد: خداوند از عقول و انديشه ها محجوب است همان گونه که از ديدگان محجوب است (تحف العقول: ص170).
