«إِلهي هَب لي کمالَ الإِنقِطاعِ إِليک وأَنِر أَبصارَ قلوبِنا بِضياءِ نَظرِها إِليک، حتّى تَخرِقَ أَبصارَ القُلوبِ حُجبَ النُّور فتَصلَ إِلى مَعدنِ العَظمه، وتَصيرَ أَرواحَنا معلَّقه بعزِّ قُدسِک» (بحارالانوار: ج۹۱ ص۹۹). خدايا کمال انقطاع به درگاهت را به من ببخش و ديده دلهاي مارا به تابش نظر خود روشن نما تا ديده هاي دل پرده هاي نور را بدرد و به سرچشمه عظمت و بزرگواري برسد.
در اين ميان ذکر دو نکته لازم است:
1 ـ اين ديدار براي برخي در اين دنيا نيز واقع شده است. در شب معراج، آيات الهي به رؤيت حضرت رسول صلي الله عليه و آله درآمدند.
لَقد رأَي مِن آياتِ ربِّه الکُبرَي (نجم: آيه 18) و با ديدن آنها مشاهده پروردگارش برايش تمام شد. چرا که مشاهده خدا به قلب، با مشاهده آيات او ايجاد مي‌شود و ديدن آيت به جهت آيت بودنش به جز صاحب آن چيزي را نشان نمي دهد و البته ديدن ذات متعاليه نيز ـ بدون حجاب يعني بدون وساطت آيت ـ امري محال است، چنانچه قران کريم مى‌فرمايد: و لا يحيطُون بِه عِلماً (طه: آيه110) و حال آنکه ايشان بدان دانشى ندارند.
و اين برترين و نزديکترين مقام رؤيت و لقاء خداوند است: «ثمَّ دَني فتدلّي فکان قابَ قَوسينِ أَو أَدني؛ سپس نزديک شد و نزديکتر شد تا به اندازه دو سر کمان يا نزديکتر (الميزان: ج19 ص51).
امام موسي بن جعفر در توضيح و تفسير آيه کريمه مى‌فرمايند: «... فلما أسري بالنَّبي وَ کان مِن ربِّه کَقاب قَوسَين أَو أَدني رَفعَ لهُ حِجابٌ مِن حُجُبِه»؛ شبي که پيامبر به معراج برده شد و به خداوند به مانند دو سر کمان يا نزديکتر شد، حجابي از حجابهايش برداشته شد (نورالثقلين: ج5 ص149) اين گونه رؤيت نيازي به برپايي صحنه قيامت ندارد. امام علي عليه السلام مى‌فرمايند: لَو کشَف الغِطاءَ مازددتُ يقيناً؛ اگر پرده هم کنار رود بر يقين من چيزي افزود نشود (بحارالانوار: ج40، ص153).
2 ـ ديدار خداوند به ميزاني است که خود بخواهد، چنانچه امام رضا عليه السلام نيز در توضيح امر معراج و ديدار خداوند که براي رسول خدا صلي الله عليه و آله فراهم شد، اين نکته را ذکر مي‌کنند که خداوند از نور خود آنچه را که دوست داشت به ايشان نشان داد. اين بيان امام مي‌تواند معناي همان کلام نوراني رسول خدا صلي الله عليه و آله باشد که فرمودند: «ما عَرفناکَ حقَّ معرَفتِکَ» تو را آنچنان که شايسته شناختت است، نشناخته‌ايم (همان: ج۱۱۰ ص۳۴).