1.In a sermon supposedly delivered to the people of Khunasirah in northern Syria in 101 / 719-20, ‘Umar b. ‘Abd al-‘Aziz included the phrase nor will you be left aimless,
2. a clear reference to Quran 75:36: Thinketh man that he will be left aimless? A more extended example, involving some of the same passages used at the Dome of the Rock, is the first part of a sermon delivered by Daud b.‘Isa, governor of Makkah, in 196 / 811-12.
Praise be to God, Owner of Sovereignty unto whom He wills and withdraws sovereignty from whom He wills, who exalts whom He wills and abases whom He wills. In His hand is the good; He is Able to do all things [3:26, with change from direct address to God to the descriptive third-person singular]. I bear witness that there is no God save Him ... there is no God save Him, the Almighty, the Wise [3:18, with shift from the third-person plural to the first-person singular and concomitant omission of references to angels and men of learning as beating witness]. And I bear witness that Muhammad is His servant and His messenger, whom He sent to bring the religion, through whom He sealed the prophets [further declaration of faith] and whom He made a mercy for the peoples [21:107, with shift from first-person plural to third-person singular].

1ـ در خطبه‌اي که ظاهراً براي مردم خناصره در شمال سوريه، در سال101 ايراد‌شده، عمر بن عبد العزيز، اين عبارات را در سخنراني خود گنجاند: «أيها الناس إنکم لم تخلقوا عبثا و لم تترکوا سدى» (تاريخ الطبري: ج 6 ص570) اشاره‌ايي آشکار به قرآن، سوره قيامت ^۱ آيه36. (تغيير از غايب به مخاطب).
2ـ يک نمونه گسترده‌تر براي عبارات مشابه در قبة الصخرة، بخش اول خطبه‌اي است که داود بن عيسي حاکم مکه در سال196 ايراد نموده است.
الحمد لله مالک الملک، يؤتى الملک من يشاء، و ينزع الملک ممن يشاء، و يعز من يشاء و يذل من يشاء، بيده الخير و هو على کل شي ء قدير (سوره آل‌عمران آيه26 با تغيير از مخاطب به غايب)، و أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شريک له، قائما بالقسط لا اله الا هو العزيز الحکيم (سوره آل‌عمران آيه18 با تغيير از غايب به متکلم همراه با حذف ملائکه و أولو العلم به عنوان شهادت‌دهندگان به وحدانيت خداوند) و أشهد أن محمداً عبده و رسوله أرسله بالدين و ختم به النبيين (بيان بيشتري از ايمان) و جَعلَهُ رَحْمَةً لِلْعالَمينَ (سوره انبياء، آيه 107 با تغيير از مخاطب به غايب) (تاريخ الطبري: ج 8 ص439).