یزید بن معاویه بن ابی سفیان

یزید بن معاویة بن ابی سفیان ـ که مادرش مَیسون ، دختر بَجدَل کلبی بود ـ در سال ۲۵ یا ۲۶ هجری ، متولّد شد و در سال ۶۴ هجری ، به هلاکت رسید .

وی که مُجرم اصلی در فاجعه خونبار کربلا بود ، تنها سه سال پس از این فاجعه، در ۳۸ سالگی با ننگ آمیزترینِ مرگ ها ، از دنیا رفت و با مرگش ، حکومت ننگین خاندان ابوسفیان نیز پایان یافت .

گزارش ها ، در باره علّت مرگ ناگهانی یزید ، مختلف اند ؛ امّا مورّخان، اتّفاق نظر دارند که افراط در مِی گُساری و بَدمستی ، موجب هلاکت او گردید . برخی گفته اند : وی هنگام رقص و در حال بدمستی به زمین خورد و مغزش متلاشی گردید . برخی ، گاز گرفته شدن توسط میمونش را که با وی بازی می کرد، و برخی ، کثرت می گساری و قی کردنِ پیاپی آن را عامل هلاکت او ذکر کرده اند .

همچنین گزارش شده که صورت او پس از مرگ ، همچون قیر ، سیاه شد و با ظاهری چون باطنش ، به عالم آخرت منتقل گردید .

گفتنی است که عبّاسیان ، در سال های نخست حکومتشان، قبرهای یزید ، معاویه و عبد الملک بن مروان را نبش کردند و استخوان های باقی مانده آنان را آتش زدند .