شاخه و ميوه درخت نبوت

إنّ النّبيَّ صلى الله عليه و آله كان بعرَفَةَ وعليٌّ تجاهَهُ، فقالَ: يا عليُّ، ادْنُ مِنّي (و) ضَعْ خَمْسَكَ في خَمْسِي. يا عليُّ، خُلِقْتُ أنا وأنتَ مِن شَجَرةٍ أنا أصلُها وأنتَ فَرعُها، والحَسَنُ والحُسَينُ أغصانُها، مَن تَعَلّقَ بغُصْنٍ مِنها أدخَلَهُ اللّهُ الجَنّةَ. (تاريخ دمشق: ۴۲/ ۴۴۹/ ۹۰۲۵)

پيامبر صلى الله عليه و آله در عرفه بود و على رو به روى آن حضرت قرار داشت. پيامبر فرمود: اى على! نزديك من آى و پنجه ‏ات را در پنجه من گذار. اى على! من و تو از يك درخت آفريده شده ‏ايم. من ريشه آن درختم و تو تنه آن و حسن و حسين شاخه ‏هايش. هر كه به شاخه ‏اى از آن بياويزد خداوند او را به بهشت درمى ‏آورد.

رسول اللّه صلى الله عليه و آله: خُلِقتَ يا عَلِيُّ مِن شَجَرَةٍ خُلِقتُ مِنها، أنَا أصلُها، وأنتَ فَرعُها، وَالحُسَينُ وَالحَسَنُ أغصانُها، ومُحِبّونا وَرَقُها، فَمَن تَعَلَّقَ بِشَي‏ءٍ مِنها أدخَلَهُ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ الجَنَّةَ. (عيون أخبار الرضا: ج ۲ ص ۶۰ ح ۲۳۳ و ص ۷۳ ح ۳۴۰ و ر.ک: بشارة المصطفى: ص ۴۱ والفضائل لابن شاذان: ص ۱۱۳)

اى على! از درختى آفريده شده ‏اى كه من آفريده شده ‏ام. من ريشه آنم و تو تنه آن، و حسن و حسين، شاخه ‏هايش و دوستدارانمان، برگ ‏هاى آن ‏اند. هر كس به چيزى از آن درختْ چنگ زند، خداوند عز و جل او را وارد بهشت مى‏ كند.