بررسى تطبيقى بخشودگى بين فردى در آموزه هاى اسلامى و متون روانشناختى
سال
بیست و سوم / شماره پیاپی
201 /
صفحه
13-24
چکیده :
بخشودگى، به منزله يك سازه روانشناختى و فضيلتى اخلاقى، به دليل مزاياى آن در حوزه هاى فردى و خانوادگى، مدتى است موضوع مطالعات گسترده ميدانى در غرب قرار گرفته و خاستگاه آن، باورهاى دينى قلمداد شده است. در اسلام، اين سازه از ابعاد مختلفى مورد توجه قرار گرفته است. اين نوشتار، با روش توصيفى ـ تحليلى، به بررسى بخشودگى در ادبيات اسلامى و روانشناسى مى پردازد. همچنين با مقايسه كيفيت پرداختن اين دو حوزه به مقوله مزبور، به ارائه الگويى نظرى از رويكرد اسلام به بخشودگى همت گمارده است. نتايج نشان داد بخشودگى در آموزه هاى اسلامى با توجه به مقتضيات زمان و موقعيت، چند بعدى بوده، سطوح بخشودگى با توجه به درجات ايمان و تقوا در افراد متفاوت مى باشد. نيز با توجه به گستره خطا، انگيزه فرد خاطى و پيامد بخشودگى، از دو بعد ممدوح و مذموم برخوردار است. مطالعه ابعاد و سطوح بخشودگى در آموزه هاى اسلامى و تبديل آن به يك الگوى نظرى مى تواند زمينه اى براى كاربرد و آزمون آن در مطالعات تجربى در بستر فرهنگ ايرانى-اسلامى فراهم نمايد.
کلیدواژههای مقاله :بخشودگى، الگوى اسلامى، ادبيات روانشناختى