اختلاف گريزى آيات در آينه قرآن و حديث
سال
بیست و سوم / شماره پیاپی
197 /
صفحه
47-62
چکیده :
يكى از ويژگى هاى قرآن كريم، پيراستگى از هر نوع اختلاف و تناقض نقص گونه و ناسازگار با الهى بودن است. اثبات اين ويژگى براى قرآن يكى از مقدمات اثبات اعجاز آن در عدم اختلاف است. مقاله حاضر با روش توصيفى و تحليلى ـ انتقادى در پى اثبات اين ويژگى قرآن است. وجود اختلاف در قرآن، علاوه بر اينكه با حكمت الهى ناسازگار است، در آيه اى از قرآن كريم (نساء: 82) نيز با صراحت نفى شده است و در برخى ديگر از آيات قرآن، به ويژگى هايى از اين كتاب مانند «غير ذى عوج»، تصريح شده كه ملازم با عدم اختلاف در آن است. روايات فراوانى نيز حاكى از هماهنگى و عدم اختلاف ميان آيات قرآن و نيز پاسخ به آيات موهم تناقض است.
ملاحظه تك تك آيات قرآن با يكديگر و اثبات هماهنگى ميان آنها، يكى از راه هاى ديرياب اثبات پيراستگى قرآن از اختلاف است كه در دو بخش «هماهنگى و ارتباط آيات پيوسته»، و «هماهنگى آيات ناپيوسته» قابل طرح است.
کلیدواژههای مقاله :قرآن، روايات، اعجاز قرآن در عدم اختلاف، عدم اختلاف در قرآن، ادله عدم اختلاف در قرآن، آيات موهم اختلاف