گزارشي انتقادي از ديدگاه ويليام راو در باب مسئلۀ قرينهاي شرّ
سال
1396 / شماره پیاپی
/
صفحه
92-148
چکیده :
مسئلۀ قرينهاي شرّ" به صورت استقرايي و پسيني مدعي اين مطلب است كه مبناي معقولي براي اعتقاد به وجود خداي دانا و تواناي مطلق با وجود شرور گزاف، بيوجه و كثيري كه در اطراف خود ميبينيم، وجود ندارد. ويليام راو چنين استدلال ميكند كه اگر شروري باشند كه به منظور دست يافتن به خير بالاتر و دفع شرّ مساوي يا بيشتر به وجود نيامده باشند، در اين صورت بودن اين شرور، قرينه و شاهدي بر نبود خدا تلقي خواهند شد. در این گفتار، در ابتدا انديشههاي راو را طرح نموده و سپس رويكرد برخي از متكلمان غربي در نقد ديدگاه او بيان خواهد شد. براي دادن پاسخ نهايي با استفاده از آيات قرآن و روايات، از سه منظر «ترك طلبكاري از خدا»، «نقد دنياگرايي» و «حيات حيوانات» استفاده خواهيم كرد. در اين نقد، از روششناسي مكتب اهلبيت: در برابر شبهات فلسفي و كلامي بهره ميگيريم كه رويكردي بديع و منحصر به فرد است و بايد توسط اصول مأخوذ از قرآن و روايات درك شود.
کلیدواژههای مقاله :مسئلۀ قرينهاي شرّ، شرور، مكتب اهلبيت:، عدلالهي، ويليامراو، روششناسی اهلبيت