چرايى اعتراف معصومان عليهم ‏السلام به قصور و كوتاهى

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : محمد تقی مصباح یزدی

چکیده :

در بسيارى از ادعيه و مناجات ‏هاى مأثور از امامان معصوم عليهم ‏السلام تعابيرى به كار رفته است كه گويا آن بزرگواران مرتكب گناه شده ‏اند! اين شبهه با اعتقاد ما مبنى بر عصمت ايشان ناسازگار است. به راستى به چه دليل انبيا و ائمّه اطهار عليهم ‏السلام به خود نسبت گناه داده و به درگاه ربوبى توبه و استغفار مى‏ كنند؟ در پاسخ به اين شبهه، پاسخ‏ هايى ارائه شده است.
اجمالاً در اين زمينه بايد گفت: هرچند انبيا و ائمّه اطهار عليهم ‏السلام انسان‏ هاى كامل، صاحب مقام عصمت و از هرگونه خطا و لغزش مصون هستند اما هم ايشان، آن‏گاه كه در برابر عظمت و كبريايى و جلال و جبروت خداى متعال قرار مى ‏گيرند و نعمت ‏هاى بى ‏كران خداوندى را كه به بشر و ايشان عطا فرموده است به ياد مى ‏آورند، بى ‏اختيار با خضوع و خشوع در برابر عظمت الهى زبان به تضرع مى ‏گشايند و از اينكه به لطف و كرم الهى از وساس شيطانى محفوظ مانده، خداى را شاكرند.