اخلاق و عرفان اسلامي
سال
هجدهم / شماره پیاپی
138 /
صفحه
چکیده :
اين مقاله در پي بيان اوصاف بدترين بندگان در نگاه اميرمؤمنان در نهج البلاغه است. از نگاه آن حضرت، خشم و غضب خداي متعال از مبغوض ترين افراد از آن روست كه گناهان اين افراد به ديگران نيز سرايت مي كند. اين افراد از موقعيت و شهرت و علم برخوردارند و از موقعيت خويش براي تأسيس مكاتب انحرافي بهره گرفته و موجبات انحراف بسياري از افراد ساده لوح را فراهم مي سازند. از مدار هستي و حق غافل و بر هوا و هوس خويش پافشاري مي كنند. عالمان و كارشناسان دين شناخته شده در ميان مردم، مسئوليت سنگيني در اين زمينه بر عهده دارند و بايد ترفندهاي آنان را به مردم معرفي كنند. همواره بايد مراقب بود؛ چراكه شهرت طلبي، ثروت اندوزي و برتري طلبي از عواملي است كه موجب گمراهي و انحرافات اجتماعي است.
کلیدواژههای مقاله :اميرمؤمنان، بدعت گروي، شهرت طلبي، برتري طلبي، انحراف، طغيان، نهج البلاغه، بدترين بندگان