امام علی علیه السلام

اللّهُمَّ إنَّكَ تَعلَمُ أنَّهُ لَم يَكُنِ الَّذي كانَ مِنّا مُنافَسَةً في سُلطانٍ ، ولَا التِماسَ شَيءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ ، ولكِن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دينِكَ، ونُظهِرَ الإِصلاحَ في بِلادِكَ، فَيَأمَنَ المَظلومونَ مِن عِبادِكَ ، وتُقامَ المُعَطَّلَةُ مِن حُدودِكَ .

بار خدايا ! تو مى‌‏دانى كه آنچه از ما سر زد، از سرِ قدرت‏‌طلبى، يا به دست آوردن چيزى از متاع بى‌‏ارزش دنيا نبود؛ بلكه براى اين بود كه نشانه‌‏هاى دينت را بازگردانيم و در شهرهايت، آبادانى پديدار سازيم تا بندگان ستم‏ديده‌‏ات در امنيّت باشند و احكام بر زمين مانده‌‏ات بر پا شوند.

نهج البلاغة: الخطبة 131

>معارف حدیث>مقالات معارفی>کلام و عقايد

تعداد بازدید : 916

رهبانيت در آيين مسيحيت

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : محمد حسین فاریاب

سال هفدهم / شماره پیاپی 133 /

چکیده :

رهبانيت به معناي كناره ‏گيري و انزوا از صحنه اجتماع و پرداختن به عبادت‏ ها و رياضت‏ هاي طاقت ‏فرسا، در آيين مسيحيت داراي سابقه ‏اي بس طولاني است، به گونه‏ اي كه اين پديده در شكل رسمي خود از قرن سوم ميلادي آغاز شد و تا عصر حاضر ادامه دارد. هدف از اين نوشتار آشنايي با پيشينه اين پديده نابهنجار و فرقه ‏هاي منتسب به آن و نيز مناسك برخي از اين فرقه ‏هاست. فرقه ‏هاي رهباني براي حضور افراد در حلقه خود، شرايط ويژه‏ اي را وضع نموده ‏اند و اعمال بسيار سخت و خشني را بر نوآموزان خود تحميل مي ‏كنند. رهبانيت نه تنها موفقيت قابل توجهي به دست نياورد، بلكه بر اثر زياده‏ روي در رياضت بر نفس، مبتلا به ناهنجاري‏ هاي اجتماعي و حتي اخلاقي نيز شد. از اين ‏رو، در برهه‏ اي از زمان، كليساي مسيحيت نيز به مخالفت با چنين فرقه‏ هايي برخاست. دين مبين اسلام با راه يافتن امثال اين فرقه‏ ها در جامعه مسلمانان به شدت مخالفت نموده است.

کلیدواژه‌های مقاله :رهبانيت، مسيحيت، رياضت، كاتوليك، پروتستان، ارتدوكس