حضرت علی(عليه السلام) منادی وحدت

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : سید کاظم میر جلیلی

چکیده :

«اتحاد» در تفكر اسلامي، جايگاه خاصي در استمرار رسالت پيامبر و امامان معصوم(عليهم السلام)دارد. از اين رو، پژوهشي همه جانبه در گفتار و سيره حضرت علي(عليه السلام)، كه داعي اتحاد بود، جايگاه اتحاد و ابعاد آن را در اسلام راستين نشان مي دهد.
حضرت علي(عليه السلام)اتحاد را ارمغان بعثت مي شمارند كه از جمله آثار آن، نفي كينه و ايجاد پيوند برادري است. آن حضرت ضمن تخطئه اقوام متفرّق، يادآور مي شوند كه تفرقه زمينه نابودي كرامت و بزرگي و اتحاد عامل نزول فيض الهي است.
حضرت علي(عليه السلام)براي تحقق اتحاد، در هر زمينه اي سفارش به وحدت مي كردند و از حاكمان مي خواستند با پرهيز از وضع هرگونه بدعت، سنّت هاي پسنديده جامعه را در جهت وحدت امّت اسلامي پاس بدارند. آن حضرت اتحاد و اجراي عدالت را مكمّل يكديگر مي دانستند و خود براي تحقق اين دو مهم، حكومت را مي پذيرفتند و علاوه بر تقويت دستگاه قضا و انتخاب افرادي خاص براي قضاوت، نظارتي دقيق بر كارگزاران خود اعمال مي كردند.
حضرت علي(عليه السلام)توجه به احساسات و خواسته هاي بر حقّ مردم را از جمله عوامل مادي و اجتماعي مي دانند كه زمينه ساز وحدت انسان هاست. آن حضرت خدا، پيامبر، امام و رهبر، قرآن و قانون را از جمله عوامل معنوي اتحاد معرفي و بر نقش رهبر در اين زمينه تأكيد مي كنند. نيز كفر و انحراف از حق، دنياپرستي، زورمداري و قانون شكني، حاكميت فرهنگ استكبار، و پليدي باطن را از عوامل اصلي اختلاف مي دانند و در جهت رفع اين عوامل نيز فرمان هايي داده اند.