صعصعةبن صوحان خطيب شحشح اميرمؤمنان علي(عليه السلام)
سال
هفدهم / شماره پیاپی
129 /
صفحه
چکیده :
صعصعةبن صوحان از بني عبد قيس و يكي از نزديكترين ياران حضرت علي(عليه السلام) بود. اين قرابت تا آنجا بود كه آن حضرت در موقوفات خود صعصعه را شاهد مي گرفتند. رجاليون شيعه او را از ابدال دانسته اند. صعصعه همانند برادرانش زيد و سيحان توانايي فوق العاده اي در امر خطابه داشت، به حدي كه مورد ستايش امير بيان حضرت علي(عليه السلام)قرار گرفت و او را خطيب شحشح و توانا خواندند. او از اين توانايي در بدو حكومت ايشان نهايت بهره برداري را به نفع آن حضرت نمود. حضرت علي(عليه السلام) كه به صعصعه اعتماد ويژه اي داشت، در چند نوبت او را به نمايندگي از خويش به رويارويي و مذاكره با معاويه كشاند. اين كشاكش ها با معاويه پس از شهادت آن حضرت ادامه يافت و صعصعه از جمله شيعياني بود كه معاويه از آنان به شدت تنفّر داشت. او در حدود سال 56 هجري به علتي ناگفته وفات يافت.
کلیدواژههای مقاله :صعصعةبن صوحان، علي بن ابيطالب(عليه السلام)، معاويه، كوفه