يکی از مباحث مهم و تأثيرگذار در تفسير و علوم قرآنی دانش محکم و متشابه است. موضوع اصلی اين دانش آيه هفتم سوره آل عمران است. يکی از محورهای مهم بحث در اين آيه اختلاف مفسران در باره عطف يا استينافی بودن حرف واو در اين آيه و متعاقب آن، تبيين مقصود از راسخان در علم يا عدم علم آنان به تأويل آيات متشابه قرآن است. نکته قابل توجه در اين ميان، اين که دو روايت متعارض از امام علی عليه السلام به ما رسیده که يکي از آن دو، مستلزم آگاهی راسخان، و ديگری مستلزم عدم آگاهی آنان به تأويل متشابهات قرآن است. برای حل اين تعارض وجوهی بيان شده است، اما در مقاله حاضر، با اشاره به نارسايی اين وجوه، در تحليلی متفاوت اين تعارض برطرف شده است. حاصل مقاله اين است که با تفکيک ميان معنای تنزيل و تأويل، هر دو روايت مورد اشاره بر معنای تأويلی راسخان در علم حمل شده و در کنار آن دو، معنای سومی به عنوان معنای تنزيلی برای راسخان در علم بيان شده است، که در اين معنا مقصود از راسخان عالمان با ايمان از اهل کتاب(مسيحيان نجران) اند.