ابن داود نيز با ذكر اسم او در ميان جماعتي كه نجاشي واژة ثقه را دو بار برايشان به كار برده، نام مي‌برد. ۱
به نظر مي‌رسد او همان عبدالله بن مغيره الجبلي باشد كه نجاشي او را اين‌گونه معرفي كرد:
أبو محمد البجلي مولي جندب بن عبدالله بن سفيان العلقي ثقة ثقة. ۲
و در رجال الكشي نيز آمده است:
كان واقفياً ثم صار امامياً صحيح المذهب و من أصحاب الاجماع. ۳
د. طلحه بن يزيد:
در ميان كتب شيعه فقط در معجم الرجال الحديث از طلحه بن يزيد نام برده شده است و در ذيل اسم او آمده است:
روي عن أبي عبدالله عليه السلام و روي عنه ابراهيم بن مهزم.
و در ادامه مي‌آورد:
طلحه بن زيد و هو صحيح. ۴
به نظر مي‌رسد آنچه در معجم الرجال الحديث آمده، صحيح باشد؛ چون در بحث رجالي طلحه بن زيد از جمله كساني را كه از او روايت مي‌كنند، ابراهيم بن مهزم و عبدالله بن مغيره معرفي مي‌كند. ۵
بنا بر اين در بحث رجالي طلحه بن زيد آمده است: شيخ طوسي او را بتري (گروهي از زيديان منسوب به مغيره ابتر بن سعد) و عامي‌المذهب مي‌شمارد. ۶
بدين ترتيب، مي‌توان گفت ديدگاه علامه در مورد ضعف سندي اين روايت، صحيح است؛ گرچه به نظر مي‌رسد عبدالله بن مغيره از ثقات است، امّا اكثريت اين سند از ضعفا هستند.
7. علامه در ذيل آية وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً۷ روايتي به نقل از تفسير العياشي از مغيره نقل مي‌كند و در ادامه مي‌گويد:
اين روايت، صرف نظر از اين که مرسل است و راويانش معلوم نيستند، و مضمر است با لفظ آيه هم تطبيق ندارد. ۸
1.رجال ابي داود، ص۳۸۳.
2.رجال النجاشي، ص۱۲۵.
3.رجال الكشي، ص۵۵۶ و ۵۹۴.
4.معجم الرجال الحديث، ج۹، ص۱۶۷.
5.همان، ج۹ ص۱۶۵.
6.رجال الطوسي، ص۱۳۸؛ الفهرست، ص۲۵۶.
7.سوره توبه، آية ۴۶.
8.الميزان، ج۹، ص۴۰۶.
