امام صادق عليهالسلام مىفرمايد :
۰. اگر دو روز از عمرت باقى مانده بود ، يك روزِ آن را به ادب و تربيت خود اختصاص بده تا از آن براى روز مردنت كمك بگيرى . ۱
ادبى كه براى زندگىِ پس از مرگ انسان سودمند است ، ادب در برخورد با خداست؛ يعنى تبلور ارزشهاى الهى ، در زندگى پيش از مرگ . هر چه اين ادب بيشتر شود ، انسان به فلسفه آفرينش خود نزديكتر مىگردد و از بركات آن در دنيا و آخرت ، بهره افزونترى خواهد برد كه :
«عِندَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْأَخِرَةِ ؛۲در نزد خداست پاداش دنيا و آخرت» .
چهار . خاستگاه هاى ادب
جمع بندى نصوصى كه اشاره به خاستگاه ها و ريشه هاى ادب دارند ، بدين گونه است كه ادب ، دو ريشه اصلى دارد : يكى وراثت و ديگرى تربيت ، چنان كه در حديث نبوى آمده است :
۰.مردم [چونان] معدن هايند ، و رگ و ريشه اثر دارد ، ۳ ، و ادبِ بد ، مانند رگ و ريشه بد است . ۴
ريشه وراثت ، هر دو به خانواده باز مى گردند . در حديث علوى مى خوانيم :
۰.هر گاه اصل و ريشه مرد ، ارجمند باشد ، در غياب و حضورْ ارجمند است . ۵