فصل يكم: معناى ادب

1 / 1

تبلور ارزش هاى فطرى و عقلى

الف ـ دورى كردن از آنچه از ديگران ناپسند شمرده مى شود

۱.امام على عليه السلام :براى ادب كردن خود ، تو را همين بس كه آنچه را از ديگران ناخوش مى دارى ، ترك گويى. ^۱

۲.امام على عليه السلام :براى ادب كردن خود ، تو را همين بس كه از آنچه در ديگران نمى پسندى ، دورى كنى. ^۲

۳.امام على عليه السلام :خويشتن را با [ اجتناب از] آنچه كه از ديگران ناخوش مى دارى ، ادب كن ^۳ . ^۴

۴.امام على عليه السلام :دورى كردن از آنچه كه از ديگران ناخوش مى دارى ، بهترين ادب آموز توست. ^۵

4 . مديريت و برنامه ريزىِ تربيتى ؛
5 . روان شناسى مخاطب و برخورد صحيح و علمى با وى ؛
6 . تشويق نيكوكار براى تنبيه بد كار ؛
7 . به كارگيرىِ رفق و مدارا ؛
8 . تصريح نكردن به لغزش ها ؛
9 . اجتناب از خشونت بدون ضرورت ؛
10 . عدالت در كيفر به هنگام ضرورت .

هفت . آفات ادب آموزى

آفات ادب آموزى ، به دو بخش تقسيم مى شوند :
بخش اول ، آفاتى كه اختصاص به خانواده ها و مربيان امور تربيتى در آموزشگاه ها دارند؛ مانند :
1 . افراط در محبت؛
2 . برخوردهاى تند و خشن ؛
3 . عصبانيت ؛
4 . تحقير و سرزنش ؛
5 . ناسزاگويى .
بخش دوم ، آفاتى كه به مسئولان سياسى وقضايى اختصاص دارند ؛ مانند :
1 . اكتفا كردن به موعظه ؛
2 . به كارگيرىِ خشونت بدون ضرورت ؛
3 . تجاوز از مرز عدالت در كيفر .