و چون ادب و تربيتِ او را به كمال رساند ، فرمود : «همانا تو داراى خويى والا هستى»^۱ .
آن گاه ، كار دين و امّت را به او واگذار كرد تا بندگان او را تربيت و اداره كند . پس فرمود : «آنچه را كه پيامبر به شما فرمود ، به كار گيريد و از آنچه شما را از آن نهى كرد ، بازايستيد»^۲ . پيامبر خدا ، هدايتْ شده و توفيقْ يافته بود و به وسيله «روح القُدُس» ^۳ تأييد و كمك مى شد . در هيچ امرى از امور اداره مردم ، دچار لغزش و خطا نمى شد ؛ چرا كه آراسته به آداب الهى بود. ^۴

۱۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بيمارى ، تازيانه خدا در روى زمين است و با آن ، بندگانش را تأديب [و تنبيه] مى كند. ^۵

۱۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بلا براى ستمگر ، مايه ادب است. ^۶

۱۷۳.امام حسين عليه السلام :بار خدايا! با نيكى كردنت [به من] ، مرا به دام عذابت مكشان ^۷ ، و با بلا ، ادبم نفرما. ^۸

۱۷۴.امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى سحر ـ :معبود من! مرا با كيفرت ادب مفرما ، و با حيله ات ، با من مكر مكن. ^۹

فصل پنجم: مربّيان و ادب آموزان

5 / 1

خدا

۱۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مرا پروردگارم تربيت كرد و نيكو تربيتم كرد. ^۱

۱۶۹.الإختصاص :يكى از هاشميان ، به صورت خبر مرفوع ، ^۲ از پيامبر خدا روايت كرده است كه باديه نشينى ، نزد ايشان آمد و گفت : اى پيامبر خدا! آيا رواست كه مرد در پرداخت مهريه همسرش ، امروز و فردا كند؟
فرمود : «آرى ، اگر تهى دست باشد».
گفت : اى پيامبر خدا! چه كسى تو را ادب آموخت؟
فرمود : «خدا مرا ادب آموخت ؛ و من فصيح ترينِ عرب هايم ؛ از آن رو كه من از قريش هستم و در دامنى از بنى سعد بن بكر از هوازِن تربيت شده ام». ^۳

۱۷۰.امام صادق عليه السلام :خداوند عز و جل پيامبرش را تربيت كرد و نيكو تربيتش كرد