۴۹.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از حسن بن على وشّاء، از حمّاد بن عثمان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«چون خدا خواسته باشد كه خيرى به بنده برساند، او را در دين خويش فقيه و دانشمند گرداند».

۵۰.محمد بن اسماعيل، از فضل بن شاذان، از حمّاد بن عيسى، از رِبعى بن عبداللّه ، از مردى، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت فرمود كه:«كمالى كه به سر حد كمال رسيده باشد، طلب دانش كردن است در دين، و صبر كردن بر مصيبت (و سختى كه به كسى رسد) و اندازه كردن آنچه به آن زندگانى كنند بى زياده و نقصان».

۵۱.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن سِنان، از اسماعيل بن جابر، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«علما، امين هايند كه بر ايشان اعتماد باشد و پرهيزگاران، حصارهايند و اوصياى پيغمبران، سرداران و آقايان».

۵۲.و در روايت ديگر، چنين واقع شده كه:«علما، نشانه هاى راه هدايتند و پرهيزگاران، حصارها و اوصيا، سردارانند».

۵۳.احمد بن ادريس، از محمد بن حسّان، از ادريس بن حسن، از ابواسحاق كِندى، از بشير دهّان روايت كرده است كه گفت: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه:«هيچ خير و خوبى نيست در آن كه طلب دانش نمى كند از اصحاب ما اى بشير. به درستى كه مردى از ايشان، چون به فقه و دانش خويش بى نياز نگردد، به مخالفان محتاج شود. و چون به ايشان محتاج شود، او را در دَرِ گمراهى خويش داخل گردانند و او نمى داند».

۵۴.على بن محمد، از سهل بن زياد، از نوفلى، از سَكونى، از امام جعفر صادق عليه السلام از پدرانش روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: هيچ خوبى در زندگى و زيستن دنيا نيست مگر از براى دو مرد: يكى عالمى كه فرمان او برند و ديگرى، گوش دهنده كه آنچه مى شنود نگاه دارد و به آن نفع يابد».

۴۹.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«إِذَا أَرَادَ اللّه ُ بِعَبْدٍ خَيْراً، فَقَّهَهُ فِي الدِّينِ».

۵۰.مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ، عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى، عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ عَبْدِ اللّه ِ، عَنْ رَجُلٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :قَالَ: «الْكَمَالُ كُلُّ الْكَمَالِ: التَّفَقُّهُ فِي الدِّينِ، وَالصَّبْرُ عَلَى النَّائِبَةِ، وَتَقْدِيرُ الْمَعِيشَةِ».

۵۱.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«الْعُلَمَاءُ أُمَنَاءُ، وَالْأَتْقِيَاءُ حُصُونٌ، وَالْأَوْصِيَاءُ سَادَةٌ».

۵۲.وَفِي رِوَايَةٍ أُخْرى:«الْعُلَمَاءُ مَنَارٌ، وَالْأَتْقِيَاءُ حُصُونٌ، وَالْأَوْصِيَاءُ سَادَةٌ».

۵۳.أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ، عَنْ إِدْرِيسَ بْنِ الْحَسَنِ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ الْكِنْدِيِّ، عَنْ بَشِير الدَّهَّانِ، قَالَ :قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام : «لَا خَيْرَ فِيمَنْ لَا يَتَفَقَّهُ مِنْ أَصْحَابِنَا، يَا بَشِيرُ، إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ إِذَا لَمْ يَسْتَغْنِ بِفِقْهِهِ، احْتَاجَ إِلَيْهِمْ، فَإِذَا احْتَاجَ إِلَيْهِمْ، أَدْخَلُوهُ فِي بَابِ ضَلَالَتِهِمْ وَهُوَ لَا يَعْلَمُ».

۵۴.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، عَنْ آبَائِهِ عليهم السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لَا خَيْرَ فِي الْعَيْشِ إِلَا لِرَجُلَيْنِ: عَالِمٍ مُطَاعٍ، أَوْ مُسْتَمِعٍ وَاعٍ».