-
پيشگفتار
تحفة الأولياء
مقدمه مترجم
خطبه كافى
[۱] كتاب عقل و جهل
[۲] كتاب فضيلت علم
۱. باب در بيان فرض علم و وجوب طلب نمودن آن و ترغيب كردن بر آن
۲. باب در بيان صفت علم و فضيلت آن و فضيلت علما
۳. باب در بيان اقسام مردمان
۴. باب در بيان ثواب عالم و متعلّم
۵. باب در بيان صفت علما
۶. باب در بيان حق عالم
۷. باب در بيان ضرر مردن علما
۸. باب در بيان هم نشينى با علما و صحبت ايشان
۹. باب در بيان سؤال كردن از عالم و مذاكره نمودن با او
۱۰. باب در بيان بذل و بخشش علم
۱۱. باب در بيان نهى از گفتار بى علم
۱۲. باب در بيان آن كه عمل مى كند بى علم
۱۳. باب در بيان عمل كردن به علم
۱۴. باب در بيان آن كه علم خويش را آلت خوردن مال مردم ساخته و آن كه به آن فخر و
۱۵. باب در بيان لزوم حجّت بر عالم و سخت گرفتن امر بر او
۱۶. باب نوادر
۱۷. باب در بيان روايت كردن كتاب ها و حديث و فضيلت نوشتن به توشيحات
۱۸. باب در بيان تقليد
۱۹. باب در بيان حرمت بدعت ها و رأى و قياس ها
۲۰. باب در بيان وجوب رد به سوى كتاب خدا و سنت پيغمبر صلى الله عليه و آله و بيان اين كه چيزى
۲۱. باب در بيان وجه اختلاف كه در حديث است
۲۲. باب در بيان فراگفتن سنت پيغمبر صلى الله عليه و آله و گواهان كتاب خدا
[۳] كتاب توحيد
۱. باب در بيان حدوث (و از سرنو پيدا شدن عالم و
۲. باب در بيان اطلاق و بى قيدى گفتار به آن كه خدا چيزى است
۳. باب در بيان آن كه خدا شناخته نمى شود، مگر به خود آن جناب بر خويش
۴. باب در بيان كم تر چيزى از شناختن خدا كه كافى باشد
۵. باب در بيان معبود و آن كه او را پرستش مى نمايند
۶. باب در بيان كون و مكان (كه بودن و جاى بودن است)
۷. باب در بيان نسبت و وصف پروردگار
۸. باب در بيان نهى از سخن گفتن در كيفيت و چگونگى خدا
۹. باب در بيان باطل كردن ديدن خدا به چشم سر (در دنيا و در آخرت)
۱۰. باب در بيان نهى از وصف كردن خدا به غير آنچه خويش را به آن وصف فرموده
۱۱. باب در بيان نهى از جسم و صورت
۱۲. باب در بيان صفات ذات مقدس خدا
۱۳. باب ديگر و آن، از قبيل باب اول است (كه در آن است آنچه در آن است با
۱۴. باب در بيان اراده خدا و اين كه آن از صفات فعل اوست
مجمع قول در صفات ذات و صفات فعل
۱۵. باب در بيان حادث شدن نام هاى خداى تعالى
۱۶. در باب بيان معانى نام هاى خدا و اشتقاق آنها
۱۷. باب ديگر و آن، از قبيل باب اول است كه در اوست آنچه در آن است؛ مگر
۱۸. باب در بيان تفسير صمد
۱۹. باب در بيان امتناع حركت و انتقال خدا
۲۰. باب در بيان عرش و كرسى
۲۱. باب در بيان روح خدا و معنى آن
۲۲. باب در بيان جوامع توحيد و كلماتى كه جامع انواع صفات سلبى و ثبوتى خدا است
۲۳. باب نوادر
۲۴. باب در بيان جواز بداء بر خدا
۲۵. باب در بيان آن كه در آسمان و زمين چيزى نمى باشد، مگر به هفت چيز
۲۶. باب در بيان مشيت و اراده خدا
۲۷. باب در بيان ابتلا و اختيار (كه به معنى آزمودن است)
۲۸. باب در بيان سعادت و شقاوت (كه به معنى نيك بختى و بد بختى است)
۲۹. باب در بيان خير و شر (كه به معنى خوبى و بدى است)
۳۰. باب در بيان ابطال جبر و قدر و اثبات امر بين الامرين
۳۱. باب در بيان استطاعت
۳۲. باب در بيان لزوم و تعريف حجت بر خدا (تا حجت بر بندگان تمام شود)
۳۳. باب در بيان حجت هاى خدا در خلق خود
۳۴. باب در بيان حجت هاى خدا بر خلق خود
۳۵. باب در بيان آن كه هدايت از جانب خداى عزّوجلّ است
[۴] كتاب حجت
۱. باب در بيان اضطرار (و ناچار بودن خلائق به سوى حجت)
۲. باب در بيان طبقات و مراتب انبيا و رسل و ائمه عليهم السلام (كه به معنى
۳. باب در بيان فرق ميان رسول و نبى و محدث
۴. باب در بيان اين كه حجت برپا نمى شود از براى خدا بر خلائق، مگر به واسطه امام
۵. باب در بيان اين كه زمين از حجت خدا خالى نمى باشد
۶. باب در بيان اين كه اگر در زمين باقى نمانند مگر دو مرد، البته يكى از
۷. باب در بيان معرفت و شناخت امام و وجوب رد كردن امر به سوى او
۸. باب در بيان وجوب فرمان بردارى ائمه عليهم السلام
۹. باب در بيان آن كه ائمه عليهم السلام گواهان خداى عزّوجلّ اند بر خلق
۱۰. باب در بيان اين كه ائمه عليهم السلام راهنمايان همه خلق اند به راه راست
۱۱. باب در بيان اين كه ائمه عليهم السلام واليان امر خدا و خزانه داران علم اويند
۱۲. باب در بيان اين كه ائمه عليهم السلام ، خليفه هاى خداى عزّوجلّ اند در زمين و
۱۳. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام نور خداى عزّوجلّ اند
۱۴. باب در بيان اين كه ائمه عليهم السلام ركن هاى زمين اند
۱۵. باب نادر جامعى كه در بيان فضل امام عليه السلام و صفات اوست
۱۶. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام واليان امر خدايند و ايشان مردمانى هستند كه
۱۷. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام علامات و نشانه هايى اند كه خداى عزّوجلّ آنها را
۱۸. باب در بيان اين كه آيات و معجزاتى كه خداى عزّوجلّ آنها را در كتاب
۱۹. باب در بيان آنچه خداى عزّوجلّ و رسول او واجب گردانيده اند از بودن با ائمّه عليهم السلام
۲۰. باب در بيان اين كه اهل ذكر كه خدا خلائق را امر فرموده به سؤال كردن از
۲۱. باب در بيان اين كه كسانى كه خدا ايشان را به علم وصف فرموده در كتاب
۲۲. باب در بيان اين كه راسخين در علم، ائمّه عليهم السلام اند
۲۳. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام علم را عطا شده اند و خدا آن را در
۲۴. باب در بيان اين كه كسانى كه خدا ايشان را برگزيده و كتاب خويش را به
۲۵. باب در بيان اين كه امامان در كتاب خدا بر دو قسم اند: امامى است كه مردم
۲۶. باب [در بيان اين كه قرآن به امامان هدايت مى كند]
۲۷. باب در بيان اين كه نعمتى كه خداى عزّوجلّ آن را در كتاب
۲۸. باب در بيان اين كه متوسمّين (و به فراست دريابندگانى) كه خداى عزّوجلّ
۲۹. باب در بيان عرض اعمال بر پيغمبر صلى الله عليه و آله و ائمّه عليهم السلام (و نمودن آنها به ايشان)
۳۰. باب در بيان اين كه راهى كه تشويق به استقامت در آن شده، ولايت على عليه السلام است
۳۱. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام معدن علم و درخت پيغمبرى و محلّ تردد و
۳۲. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام ، وارثان علم اند كه بعضى از ايشان علم را
۳۳. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام ميراث بردند علم پيغمبر صلى الله عليه و آله را و علم همه پيغمبران و
۳۴. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام در نزد ايشان است همه آن كتاب ها كه از نزد خداى عزّوجلّ
۳۵. باب در بيان اين كه هيچ كس همه قرآن و علم آن را جمع نكرده، مگر ائمه عليهم السلام كه
۳۶. باب در بيان آنچه ائمّه عليهم السلام عطا شده اند از اسم اعظم خدا
۳۷. باب در بيان آنچه در نزد ائمّه عليهم السلام است از آيات و اسباب معجزات پيغمبران عليهم السلام
۳۸. باب در بيان آنچه در نزد ائمّه عليهم السلام است از سلاح و آلت كارزار رسول خدا صلى الله عليه و آله و
۳۹. باب در بيان آن كه داستان سلاح رسول خدا صلى الله عليه و آله چون داستان تابوت و
۴۰. اين باب بابى است كه ذكر جفر و جامعه و مصحف فاطمه عليهاالسلام در آن است
۴۱. باب در شأن سوره (إنّا أنْزَلْناهُ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ) و تفسير و بيان آن
۴۲. باب در بيان اين كه علم ائمه عليهم السلام در شب جمعه زياد مى شود
۴۳. باب در بيان اين كه اگر علم ائمّه عليهم السلام زياد نمى شد آنچه در نزد ايشان بود تمام مى شد
۴۴. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام مى دانند همه علومى را كه بيرون آيد به سوى فرشتگان و
۴۵. باب نادرى كه ذكر غيب در آن است
۴۶. باب در بيان اين كه ائمه عليهم السلام هرگاه خواسته باشند بدانند (مى دانند، يا) به ايشان
۴۷. باب در بيان اين كه ائمه عليهم السلام مى دانند كه كى مى ميرند، و بيان اين كه ايشان
۴۸. باب در بيان اين كه ائمه عليهم السلام آنچه را كه بوده و آنچه خواهد بود مى دانند و
۴۹. باب در بيان اين كه خداى عزّوجلّ هيچ علمى را به پيغمبر صلى الله عليه و آله خود تعليم نفرمود،
۵۰. باب در بيان جهات و وجوه علوم ائمه عليهم السلام
۵۱. باب در بيان اين كه اگر مردم بر ائمّه عليهم السلام مى پوشيدند و سخن ايشان را فاش
۵۲. باب در بيان تفويض به سوى رسول خدا صلى الله عليه و آله و به سوى ائمّه عليهم السلام در امر دين
۵۳. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام به كدام يك از اوصياى گذشتگان شباهت دارند، و
۵۴. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام محدّث و مفهّم اند (كه فرشته ايشان را تحديث مى نمايد و
۵۵. بابى كه در آن ذكر ارواحى است كه در ائمّه عليهم السلام است
۵۶. باب در ذكر روحى كه خدا ائمّه عليهم السلام را به آن تسديد مى فرمايد
۵۷. باب در بيان وقت دانستن امام تمام علم امامى كه پيش از اوست ـ عليهم جميعا السلام ـ
۵۸. باب در بيان اين كه ائمه عليهم السلام در علم و شجاعت و وجوب طاعت برابرند
۵۹. باب در بيان اين كه امام عليه السلام ، امامى را كه بعد از اوست مى شناسد، و
۶۰. باب در بيان اين كه امامت عهد و پيمانى است از جانب خداى عزّوجلّ كه معهود و
۶۱. باب در بيان اين كه ائمّه عليهم السلام چيزى را به جا نياورده و نمى آورند، مگر به عهد و
۶۲. باب در بيان امورى كه حجّت امام عليه السلام را ثابت مى گرداند
۶۳. باب در بيان ثبوت امامت در فرزندان، و بيان اين كه امامت بر نمى گردد در برادر و
-
نام منبع :تحفة الأولياء ج1پدیدآورنده :سایر پدیدآورندگان :تحقیق : مرادی، محمدتعداد جلد :4ناشر :دارالحدیثمحل نشر :قمتاریخ انتشار :1388 شنوبت چاپ :اول
-
نتیجه جستجو برای « »