۷۰.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى و محمد بن اسماعيل، از فضل بن شاذان نيشابورى، همه از صفوان بن يحيى، از حضرت ابوالحسن امام رضا عليه السلام روايت كرده اند كه آن حضرت فرمود كه:«از نشانه هاى فقه و دانش، بردبارى و خاموشى است».

۷۱.احمد بن عبداللّه ، از احمد بن محمد برقى، از بعضى از اصحاب خويش روايت كرده است و آن را مرفوع ساخته كه گفت: امير المؤمنين عليه السلام فرمود كه:«سبكى و غفلت، در دل عالم نمى باشد».

۷۲.به همين اسناد از محمد بن خالد، از محمد بن سنان مروى است و آن را مرفوع ساخته كه گفت:«عيسى بن مريم عليه السلام به حواريان فرمود كه: اى گروه حواريان، مرا به سوى شما، حاجتى است، آن را از براى من روا كنيد . گفتند كه: يا روح اللّه ، حاجت تو برآورده است. پس عيسى برخاست و پاى هاى ايشان را شست (در بعضى از نسخه ها مذكور است كه آن را بوسيد). گفتند كه: يا روح اللّه ، ما به اين، از تو سزاوارتر بوديم. حضرت عيسى فرمود كه: سزاوارترين مردمان به خدمت، كه كارى كردن است براى رضاى خدا با فروتنى، آن است كه عالم باشد. جز اين نيست كه من، اين چنين فروتنى نمودم از براى آن كه شما بعد از من در ميان مردمان فروتنى كنيد؛ چون فروتنى كردن من از براى شما بعد از آن بود .
سپس حضرت عيسى عليه السلام فرمود كه: به فروتنى، حكمت، درست كردارى و راست گفتارى، آبادان مى شود، نه به تكبر و سربلندى. همچنين در زمين نرم و دشت، كشت مى رويد، نه در كوه» .

۷۳.على بن ابراهيم، از پدرش، از على بن معبد، از آن كه او را ذكر كرده، از معاوية بن وهْب، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«امير المؤمنين عليه السلام مى فرمود كه: اى طلب كننده علم، به درستى كه عالم را سه نشانه است: علم و حلم و خاموشى. و از براى آن كه علم را به خود مى بندد، سه نشانه است: با آن كه از او بالاتر است، منازعه مى كند، به نافرمانى و بى ادبى ستم مى كند بر آن كه از او پست تر است، به غالب شدن بر او، و ظالمان و ستم كاران را يارى مى نمايد و پشت به پشت ايشان مى گذارد».

۷۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى؛ وَمُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ، عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ النَّيْسَابُورِيِّ جَمِيعاً، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيى، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ مِنْ عَلَامَاتِ الْفَقِيهِ الْحِلْمَ وَالصَّمْتَ».

۷۱.أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ اللّه ِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ رَفَعَهُ، قَالَ :قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام :«لَا يَكُونُ السَّفَهُ وَالْغِرَّةُ فِي قَلْبِ الْعَالِمِ».

۷۲.وَبِهذَا الْاءِسْنَادِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ رَفَعَهُ، قَالَ :«قَالَ عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ عليه السلام : يَا مَعْشَرَ الْحَوَارِيِّينَ، لِي إِلَيْكُمْ حَاجَةٌ اقْضُوهَا لِي، قَالُوا: قُضِيَتْ حَاجَتُكَ يَا رُوحَ اللّه ِ، فَقَامَ، فَغَسَلَ أَقْدَامَهُمْ، فَقَالُوا: كُنَّا نَحْنُ أَحَقَّ بِهذَا يَا رُوحَ اللّه ِ، فَقَالَ: إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِالْخِدْمَةِ الْعَالِمُ، إِنَّمَا تَوَاضَعْتُ هكَذَا لِكَيْمَا تَتَوَاضَعُوا بَعْدِي فِي النَّاسِ كَتَوَاضُعِي لَكُمْ.
ثُمَّ قَالَ عِيسى عليه السلام : بِالتَّوَاضُعِ تُعْمَرُ الْحِكْمَةُ، لَا بِالتَّكَبُّرِ؛ وَكَذلِكَ فِي السَّهْلِ يَنْبُتُ الزَّرْعُ، لَا فِي الْجَبَلِ».

۷۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَعْبَدٍ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام يَقُولُ: يَا طَالِبَ الْعِلْمِ، إِنَّ لِلْعَالِمِ ثَلَاثَ عَلَامَاتٍ: الْعِلْمَ، وَالْحِلْمَ ، وَالصَّمْتَ، و لِلْمُتَكَلِّفِ ثَلَاثَ عَلَامَاتٍ: يُنَازِعُ مَنْ فَوْقَهُ بِالْمَعْصِيَةِ، وَيَظْلِمُ مَنْ دُونَهُ بِالْغَلَبَةِ ، وَيُظَاهِرُ الظَّلَمَةَ».