۸۸.على بن محمد، از سهل بن زياد، از جعفر بن محمد اشعرى، از عبداللّه بن ميمون قدّاح، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت فرمود كه:«به درستى كه اين علم، بر آن قفلى هست و كليد آن، پرسيدن است».
على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سَكونى، از امام جعفر صادق عليه السلام مثل اين را روايت كرده است.
۸۹.على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى بن عبيد، از يونس بن عبدالرحمان، از ابو جعفر أحول از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«مردم را نمى رسد (و رخصت ندارند) تا سؤال كنند (و طلب دانش نمايند) و امام خويش را بشناسند، و ايشان را مى رسد كه عمل كنند به آنچه امام مى فرمايد و هر چند كه آن فرموده تقيه باشد».
۹۰.على، از محمد بن عيسى، از يونس، از آن كه او را ذكر كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: تف بر آن مردى كه در هر روز جمعه خويش را فارغ نسازد از براى كار دين خود، تا آن را وارسى و بازجويى كند و از دين و آنچه در آن در كار است، سؤال نمايد».
در روايت ديگرى به جاى «تف بر آن مردى» ، «تف بر هر مسلمانى» واقع شده.
۹۱.على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از عبداللّه بن سِنان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود:«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: به درستى كه خداى عزّوجلّ مى فرمايد كه: با يكديگر علم را ياد كردن در ميان بندگان من، از آنهاست كه دل هاى مرده بر آن زنده مى شود، هر گاه ايشان در آن، به سوى فرمان من منتهى شوند، كه از آن كه من امر كرده ام گرفته باشند».
۹۲.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن سِنان، از ابوالجارود، روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود:«خدا رحمت كند بنده را كه علم را زنده دارد». ابوالجارود گفت كه: عرض كردم كه: زنده داشتن آن چيست؟ فرمود: «آن است كه با اهل دين و صاحبان پرهيزگارى، آن را ياد نمايد».
