۱۰۳.محمد بن اسماعيل، از فضل بن شاذان، از حمّاد بن عيسى، از رِبعى بن عبداللّه ، از محمد بن مسلم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود كه:«عالم را مى رسد آن كه بگويد كه: خدا بهتر مى داند، چون او را سؤال كنند از چيزى و حال آن كه او را نمى داند، و غير عالم را روا نيست كه اين را بگويد».

۱۰۴.على بن ابراهيم، از احمد بن محمد بن خالد، از حمّاد بن عيسى، از حريز بن عبداللّه ، از محمد بن مسلم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود كه:«چون يكى از شما را سؤال كنند از آنچه نمى داند، بگويد كه: نمى دانم و نگويد كه: خدا بهتر مى داند؛ زيرا آن شكى در دل صاحبش مى اندازد كه او نيز مى داند. و چون آن كه از وى سؤال شده بگويد كه: نمى دانم، سائل او را متهم نمى سازد».

۱۰۵.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از على بن اسباط، از جعفر بن سَماعه، از چند نفر، از ابان، از زرارة بن اعيَن روايت كرده كه گفت: از امام محمد باقر عليه السلام سؤال كردم كه حق خدا بر بندگان چيست؟ فرمود:«آن كه بگويند آنچه را كه مى دانند، و بايستند در نزد آنچه نمى دانند» (كه چيزى نگويند).

۱۰۶.على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عُمير، از يونس، از ابو يعقوب ـ كه اسحاق بن عبداللّه است ـ از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود:«به درستى كه خدا بندگان خويش را ترغيب كرده به دو آيه از كتاب خود: يكى آن كه نگويند تا بدانند، و ديگر آن كه رد نكنند آنچه را كه نمى دانند. خداى عز و جلّ فرموده است: «أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِم مِّيثَاقُ الْكِتَابِ أَن لَايَقُولُواْ عَلَى اللَّهِ إِلَا الْحَقَّ»^۱
، يعنى: «آيا گرفته نشد برايشان پيمانى كه در كتاب است (يعنى تورات) تا آن كه نگويند بر خدا مگر سخن راست و آنچه را كه حق باشد».
و فرموده است: «بَلْ كَذَّبُواْ بِمَا لَمْ يُحِيطُواْ بِعِلْمِهِ وَ لَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ»^۲ ، يعنى: بلكه تكذيب كردند به آنچه احاطت نكرده اند به دانش آن كه گرداگرد آن را فرو گرفته باشند و هنوز نيامده ايشان را تأويل حقيقت معنى آن» .

۱۰۳.مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ، عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى، عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ عَبْدِ اللّه ِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«لِلْعَالِمِ ـ إِذَا سُئِلَ عَنْ شَيْءٍ وَهُوَ لَا يَعْلَمُهُ ـ أَنْ يَقُولَ: اللّه ُ أَعْلَمُ، وَلَيْسَ لِغَيْرِ الْعَالِمِ أَنْ يَقُولَ ذلِكَ».

۱۰۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى، عَنْ حَرِيزِ بْنِ عَبْدِ اللّه ِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«إِذَا سُئِلَ الرَّجُلُ مِنْكُمْ عَمَّا لَا يَعْلَمُ، فَلْيَقُلْ: لَا أَدْرِي، وَلَا يَقُلْ: اللّه ُ أَعْلَمُ؛ فَيُوقِعَ فِي قَلْبِ صَاحِبِهِ شَكّاً، وَإِذَا قَالَ الْمَسْؤُولُ: لَا أَدْرِي، فَلَا يَتَّهِمُهُ السَّائِلُ».

۱۰۵.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ سَمَاعَةَ، عَنْ غَيْرِ وَاحِدٍ، عَنْ أَبَانٍ، عَنْ زُرَارَةَ بْنِ أَعْيَنَ، قَالَ :سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام : مَا حَقُّ اللّه ِ عَلَى الْعِبَادِ؟ قَالَ: «أَنْ يَقُولُوا مَا يَعْلَمُونَ، وَيَقِفُوا عِنْدَ مَا لَا يَعْلَمُونَ».

۱۰۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ يُونُسَ، عَنْ أَبِي يَعْقُوبَ إِسْحَاقَ بْنِ عَبْدِ اللّه ِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ اللّه َ خَصَّ عِبَادَهُ بِآيَتَيْنِ مِنْ كِتَابِهِ: أَنْ لَا يَقُولُوا حَتّى يَعْلَمُوا، وَلَا يَرُدُّوا مَا لَمْ يَعْلَمُوا ، وَقَالَ عَزَّ وَجَلَّ: «أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللّه ِ إِلَا الْحَقَّ» وَقَالَ: «بَلْ كَذَّبُوا بِمَا لَمْ يُحِيطُوا بِعِلْمِهِ وَلَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ» ».