۱۰۷.على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از داود بن فَرقد، از آن كه او را حديث كرده، از ابن شُبرُمه روايت كرده است كه گفت: به خاطر نياوردم آن حديثى را كه از جعفر بن محمد عليه السلام شنيدم، مگر آن كه نزديك بود كه دلم شكافته شود. حضرت فرمود كه:«حديث كرد مرا پدرم، از جدّم، از رسول خدا صلى الله عليه و آله ». ابن شبرمه گفت: و به خدا سوگند ياد مى كنم كه نه پدرش بر جدش دروغ گفت و نه جدش بر رسول خدا صلى الله عليه و آله . فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كه به قياس ها عمل كند، به حقيقت كه خود هلاك شده و ديگران را هلاك گردانيده، و هر كه مردم را فتوا دهد بدون علم و حال آن كه ناسخ را از منسوخ و محكم را از متشابه نداند، و اينها را از يكديگر تميز ندهد، به حقيقت كه خود هلاك شده و ديگران را هلاك گردانيده».
12. باب در بيان آن كه عمل مى كند بى علم
۱۰۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از محمد بن سِنان، از طلحة بن زيد كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«آن كه عمل مى كند بى آن كه بصيرت و بينايى داشته باشد، چون رونده اى است كه در بى راهه مى رود كه شتاب در رفتن، او را به جز دورى از راه چيزى نمى افزايد».
۱۰۹.محمد بن يحيى، از احمد محمد بن عيسى، از محمد بن سِنان، از ابن مُسكان، از حسين بن صيقل۱روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«خدا عملى را قبول نمى كند، مگر با معرفت، و نه معرفتى را مگر با عمل. پس هر كه عارف شد، معرفت او را دلالت مى كند بر عمل، و هر كه عمل نكند، او را معرفتى نباشد. به درستى كه ايمان، بعضى از آن، از بعضى ديگر حاصل مى شود» (چه اجزاى آن به يكديگر پيوسته است) .
۱۱۰.از او، از احمد بن محمد، از ابن فضّال، از آن كه او را روايت كرده از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود:«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه عمل كند بدون علم، آنچه را كه فاسد و تباه مى سازد، بيشتر است از آنچه را كه اصلاح مى كند».
