۱۳۳.على بن ابراهيم، از پدرش، از محمد بن يحيى، از طلحة بن زيد، روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«راويان كتاب خدا (كه قرآن است يا كتابى كه مشتمل باشد بر علومى كه در دين به كار آيد، و حافظان آن از غلط و تحريف و لحن و تصحيف) بسيارند. به درستى كه رعايت كنندگان آن (كه عالم باشند به مراد آن و عامل باشند به مقصود آن) كم اند و چه بسيار است آن كه حديث را تصديق مى كند و عمل مى كند به آنچه در آن است و كتاب خدا را تصديق نمى كند و عمل نمى كند به آنچه در آن است. پس رعايت نكردن، علما را اندوهناك مى گرداند. حفظ كردن روايت جاهلان را رسوا و خوار مى سازد (در بعضى از نسخه ها، رعايت، به جاى روايت واقع شده. در اين نسخه ها يحزنهم به حاى حطى و نون كلمن است؛ چون فقره اولى. و ترجمه آن اين مى شود: جاهلان حفظ رعايت ايشان، اندوهناك مى گردند و نسخه اوّلى، أصح است. و تتمه حديث:) پس رعايت كننده اى است كه حيات خود را رعايت مى كند و رعايت كننده اى است كه هلاكت خويش را رعايت مى كند و در اين هنگام، اين دو رعايت كننده، با هم اختلاف كردند و اين دو گروه، غير يكديگر شدند».