۱۴۴.محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از ابن ابى عُمير، از ابن اُذينه، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: حديث را از تو مى شنوم، پس آن را زياد و كم مى كنم. فرمود كه:«اگر اراده دارى كه معانى و آنچه را كه مقصود از آن است، بگويى، باكى بر تو نيست».

۱۴۵.و از او روايت است، از محمد بن حسين، از ابن سنان، از داود بن فَرقد كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كرد كه: سخن را از تو مى شنوم، پس اراده مى كنم كه آن را چنانچه از تو شنيده ام روايت كنم، ميسر نمى شود. حضرت فرمود كه:«آيا آن را چنانچه خود مى خواهى مى گويى؛ خواه زياد باشد و خواه كم و خواه آن مضمون باشد و خواه غير آن؟». عرض كردم كه: نه، چنين نمى كنم. فرمود كه: «مى خواهى معانى آن را روايت كنى با الفاظى كه شنيده باشى، بى زياده و نقصان؟» عرض كردم: بلى. فرمود كه: «باكى بر تو نيست».

۱۴۶.و از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد، از على بن ابى حمزه، از ابوبصير روايت كرده است كه گفت:به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: حديث را از تو مى شنوم و آن را از پدرت روايت مى كنم، يا آن را از پدرت مى شنوم و از تو روايت مى كنم. حضرت فرمود كه: «هر دو برابرند و تفاوتى ندارند، مگر آن كه تو آن را از پدرم روايت كنى دوست تر است به سوى من».
امام جعفر صادق عليه السلام به جميل فرمود كه: «آنچه را كه از من شنيده اى، از پدرم روايت كن».

۱۴۷.از او، از احمد بن محمد و محمد بن حسين، از ابن محبوب، از عبداللّه بن سِنان روايت كرده است كه گفت:به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: گروهى در نزد من حديث مى خوانند و به نزد من مى آيند و حديث شما را از من مى شنوند و من دل تنگ مى شوم و نمى توانم كه همه آن حديث را بر ايشان بخوانم. حضرت فرمود كه: «پس، از اول كتاب يك حديث و از ميان آن يك حديث و از آخر آن يك حديث را برايشان بخوان».

۱۴۸.از او روايت شده كه به اسناد خويش، از احمد بن عمر حلاّل روايت كرده است كه گفت:به خدمت ابوالحسن امام رضا عليه السلام عرض كردم كه: مردى از اصحاب ما كتاب حديث را به من مى دهد و نمى گويد كه اين را از من روايت كن. آيا مرا جايز است كه آن را از وى روايت كنم؟ احمد گفت كه: حضرت فرمود: «هرگاه بدانى كه آن كتاب، تأليف اوست، آن را روايت كن».

۱۴۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنِ ابْنِ أُذَيْنَةَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام : أَسْمَعُ الْحَدِيثَ مِنْكَ، فَأَزِيدُ وَأَنْقُصُ؟ قَالَ: «إِنْ كُنْتَ تُرِيدُ مَعَانِيَهُ، فَلَا بَأْسَ».

۱۴۵.وَعَنْهُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ، عَنِ ابْنِ سِنَانٍ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ، قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام : إِنِّي أَسْمَعُ الْكَلَامَ مِنْكَ، فَأُرِيدُ أَنْ أَرْوِيَهُ كَمَا سَمِعْتُهُ مِنْكَ فَلَا يَجِيءُ؟ قَالَ: «فَتَتَعَمَّدُ ذلِكَ؟». قُلْتُ: لَا، فَقَالَ: «تُرِيدُ الْمَعَانِيَ؟». قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: «فَلَا بَأْسَ».

۱۴۶.وَعَنْهُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام : الْحَدِيثُ أَسْمَعُهُ مِنْكَ أَرْوِيهِ عَنْ أَبِيكَ، أَوْ أَسْمَعُهُ مِنْ أَبِيكَ أَرْوِيهِ عَنْكَ؟ قَالَ: «سَوَاءٌ ، إِلَا أَنَّكَ تَرْوِيهِ عَنْ أَبِي أَحَبُّ إِلَيَّ» .
وَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام لِجَمِيلٍ: «مَا سَمِعْتَ مِنِّي فَارْوِهِ عَنْ أَبِي».

۱۴۷.وَعَنْهُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَمُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللّه ِ بْنِ سِنَانٍ، قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام : يَجِيئُنِي الْقَوْمُ ، فَيَسْتَمِعُونَ مِنِّي حَدِيثَكُمْ ، فَأَضْجَرُ وَلَا أَقْوى؟ قَالَ: «فَاقْرَأْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَوَّلِهِ حَدِيثاً، وَمِنْ وَسَطِهِ حَدِيثاً، وَمِنْ آخِرِهِ حَدِيثاً».

۱۴۸.عَنْهُ بِإِسْنَادِهِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ الْحَلَالِ، قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عليه السلام : الرَّجُلُ مِنْ أَصْحَابِنَا يُعْطِينِي الْكِتَابَ، وَلَا يَقُولُ: ارْوِهِ عَنِّي، يَجُوزُ لِي أَنْ أَرْوِيَهُ عَنْهُ؟
قَالَ: فَقَالَ: «إِذَا عَلِمْتَ أَنَّ الْكِتَابَ لَهُ، فَارْوِهِ عَنْهُ».