۱۵۵.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از احمد بن محمد بن ابى نصر، از جميل بن درّاج روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه:«حديث ما را اعراب دهيد (يعنى حركات و سكنات و حروف و كلمات آن را چنانچه مقتضاى لغت عرب است، به جا آوريد و در آن غلط مكنيد)؛ زيرا كه ما گروه فصحاييم». ۱
۱۵۶.على بن محمد، از سهل بن زياد، از احمد بن محمد، از عمر بن عبدالعزيز، از هشام بن سالم و حمّاد بن عثمان و غير او، روايت كرده است كه گفت: شنيديم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«حديث من، حديث پدر من است و حديث پدر من، حديث پدر پدر من، و حديث پدر پدر من، حديث حضرت امام حسين عليه السلام ، و حديث حضرت امام حسين عليه السلام ، حديث حضرت امام حسن عليه السلام ، و حديث حضرت امام حسن عليه السلام ، حديث حضرت امير المؤمنين عليه السلام ، و حديث حضرت امير المؤمنين عليه السلام ، حديث رسول خدا صلى الله عليه و آله و حديث رسول خدا صلى الله عليه و آله ، فرموده خداى عزّوجلّ است».
۱۵۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد، از محمد بن حسن بن ابى خالد شَينولَه كه گفت: به خدمت امام محمد تقى عليه السلام عرض كردم كه: فداى تو گردم، به درستى كه مشايخ و استادان ما از امام محمد باقر و امام جعفر صادق عليهماالسلامروايت كرده اند و تقيه سخت و شديد بوده و ايشان به اين علت كتاب هاى خود را پنهان كرده اند و لهذا آنها از ايشان روايت نشده، و چون مردند، آن كتاب ها به ما رسيد. حضرت فرمود كه:«مردم را به آنها حديث كنيد كه آنها را راست و درست است».
18. باب در بيان تقليد
۱۵۸.چند نفر، از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد بن خالد، از عبداللّه بن يحيى، از ابن مُسكان، از ابو بصير، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه:«اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ»۲، يعنى:«فرا گرفتند جهودان و ترسايان (اما جهودان، علما و دانشمندان خويش را، و اما ترسايان، زاهدان خود را كه ديرانيان و صومعه داران ايشانند)، پروردگار و خدايان به جز خداوند عالميان».
حضرت فرمود كه: «بدان و آگاه باش، به خدا سوگند كه ايشان را به سوى بندگى و پرستيدن خود، نخواندند و اگر ايشان را مى خواندند، ايشان را اجابت نمى نمودند، ولكن حرامى را از براى ايشان حلال گردانيدند و حلالى را از براى ايشان حرام كردند. پس ايشان را پرستيدند از آنجا كه نمى دانند».
