۱۸۶.على، از محمد بن عيسى، از يونس، از حمّاد، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود:«هيچ چيز نيست مگر اين كه در باب آن، حكمى است در كتاب خدا، يا سنت پيغمبر».
۱۸۷.على بن ابراهيم، از يونس، از حمّاد، از عبداللّه بن سِنان، از ابي الجارود روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه:«هر گاه شما را به چيزى خبر دهم، مرا سؤال كنيد از كتاب خدا» (يعنى بپرسيد كه كدام آيه به اين دلالت دارد). بعد از آن، در بعضى از حديث خويش فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله نهى فرمود از قيل و قال و گفتار بسيار با كثرت جواب و سؤال (يا سخنان بيهوده كه به كار نيايد)، و از فاسد نمودن مال به ترك اصلاح آن (يا صرف كردن آن در غير مصرف)، و از بسيارى سؤال». به آن حضرت عرض شد كه: يا ابن رسول اللّه ، اين در چه موضع از كتاب خدا مذكور است؟ فرمود: «به درستى كه كه خداى عزّوجلّ مى فرمايد: «لَا خَيْرَ فِى كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَهُمْ إِلَا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحِ بَيْنَ النَّاسِ»۱ ، يعنى: «هيچ خوبى نيست در بسيارى از راز ايشان، مگر راز آن كه امر كند به صدقه دادن و يا هر چه در شرع حسن و مستحسن باشد، يا به اصلاح كردن در ميان مردم به رفع كدورت از دل هاى ايشان و الفت دادن ايشان به يكديگر» (بنا بر بعضى احتمالات كه در آيه مى رود).
و فرموده است: «وَلَا تُؤْتُواْ السُّفَهَآءَ أَمْوَ لَكُمُ الَّتِى جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَـمًا»۲ ، يعنى: «مدهيد به سفيهان و كم خردان مال هاى خويش را و مال هاى ايشان را كه در تحت تصرف شما است و بر آن تسلط داريد. اى اولياى ايشان، آن مال ها كه خدا آنها را از براى شما سبب قيام معيشت و رابطه مقام امور دين قرار داده» (يا مال ها كه از جنس چيزى است كه خدا آن را چنين قرار داده؛ چه ايشان به جهت سفاهت، ضبط آن نكنند و آن را تلف گردانند و شما، يا خود را بى چيز گردانند. بنا بر هر دو تفسير كه در آيه ذكر شده است).
و فرموده است: «لَا تَسْئلُواْ عَنْ أَشْيَآءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ»۳ ، يعنى: مپرسيد از چيزى چند كه اگر آشكار شود از براى شما (يعنى جواب آنها) شما را ناخوش دارد و اندوهناك سازد» (چه كثرت سؤال، لازم دارد جوابى را كه موجب اندوه اين كس باشد، يا به حسب دنيا يا به حسب آخرت).
