۲۰۷.محمد بن اسماعيل روايت كرده است، از فضل بن شاذان، از ابن ابى عُمير، از هشام بن حَكم و غير او، از امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمود كه:«پيغمبر در منا خطبه خواند و فرمود كه: اى گروه مردمان، آنچه از من به شما رسيده و با كتاب خدا موافقت دارد، من آن را گفته ام و آنچه به شما رسيده و با كتاب خدا مخالفت دارد، من آن را نگفته ام».

۲۰۸.به همين اسناد روايت كرده است، از ابن ابى عُمير، از بعضى از اصحاب خويش كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«هر كه با كتاب خدا و سنت محمد صلى الله عليه و آله مخالفت كند، به حقيقت كه كافر شده است».

۲۰۹.على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى بن عُبيد، از يونس، و آن را مرفوع ساخته كه گفت: حضرت على بن الحسين عليه السلام فرمود:«بهترين اعمال ما در نزد خداى عزّوجلّ، عمل كردن است به سنت پيغمبر؛ هر چند كه كم باشد».

۲۱۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد بن خالد، از اسماعيل بن مهران، از ابوسعيد قمّاط، و صالح بن سعيد، از ابان بن تغلب، از امام محمد باقر عليه السلام كه مردى مسأله از آن حضرت پرسيد و آن حضرت او را جواب فرمود. آن مرد عرض كرد كه: فقها چنين نمى گويند. حضرت فرمود كه:«واى بر تو، هر گز فقيهى را نديده اى. به درستى كه فقيه كامل كه او را فقيه مى توان گفت، آن است كه در دنيا بى رغبت باشد و در آخرت رغبت داشته باشد و چنگ در زند به سنت پيغمبر صلى الله عليه و آله ».

۲۱۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از ابى اسماعيل، ـ كه ابراهيم بن اسحاق ازدى است ـ از ابوعثمان عبدى، از امام جعفر صادق عليه السلام از پدرانش، از امير المؤمنين عليه السلام كه آن حضرت فرمود:«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: قول بى عمل، به كار نيايد و قول بى نيت، اعتبار ندارد، و قول و عمل و نيت، در وقتى نفع مى بخشد كه موافق سنت و طريقه پيغمبر باشد و بدعتى در آن نباشد».

۲۰۷.مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ، عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ وَغَيْرِهِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«خَطَبَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله بِمِنى، فَقَالَ: أَيُّهَا النَّاسُ، مَا جَاءَكُمْ عَنِّي يُوَافِقُ كِتَابَ اللّه ِ، فَأَنَا قُلْتُهُ، وَمَا جَاءَكُمْ يُخَالِفُ كِتَابَ اللّه ِ ، فَلَمْ أَقُلْهُ».

۲۰۸.وَبِهذَا الْاءِسْنَادِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام يَقُولُ: «مَنْ خَالَفَ كِتَابَ اللّه ِ وَسُنَّةَ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله ، فَقَدْ كَفَرَ».

۲۰۹.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ، عَنْ يُونُسَ رَفَعَهُ، قَالَ :قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلّام : «إِنَّ أَفْضَلَ الْأَعْمَالِ عِنْدَ اللّه ِ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ مَا عُمِلَ بِالسُّنَّةِ وَإِنْ قَلَّ».

۲۱۰.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ، عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْقَمَّاطِ وَ صَالِحِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ مَسْأَلَةٍ فَأَجَابَ فِيهَا، قَالَ: فَقَالَ الرَّجُلُ: إِنَّ الْفُقَهَاءَ لَا يَقُولُونَ هذَا.
فَقَالَ:«يَا وَيْحَكَ، وَهَلْ رَأَيْتَ فَقِيهاً قَطُّ؟! إِنَّ الْفَقِيهَ ـ حَقَّ الْفَقِيهِ ـ الزَّاهِدُ فِي الدُّنْيَا، الرَّاغِبُ فِي الْاخِرَةِ، الْمُتَمَسِّكُ بِسُنَّةِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ».

۲۱۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ الْأَزْدِيِّ، عَنْ أَبِي عُثْمَانَ الْعَبْدِيِّ، عَنْ جَعْفَرٍ، عَنْ آبَائِهِ ، عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليهم السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لَا قَوْلَ إِلَا بِعَمَلٍ، وَلَا قَوْلَ وَلَا عَمَلَ إِلَا بِنِيَّةٍ، وَلَا قَوْلَ وَلَا عَمَلَ وَلَا نِيَّةَ إِلَا بِإِصَابَةِ السُّنَّةِ».