۲۱۲.على بن ابراهيم، از پدرش، از احمد بن نضر، از عمرو بن شمر، از جابر، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«كسى نيست مگر اين كه او را تيزى و نشاط و حرص و كندى و شكستگى و مستى مى باشد. پس هر كه سستى او به سوى سنت منتهى شود (به اين كه در تحصيل آن سعى و كوشش كند و زحمت و مشقت بكشد، تا به آن برسد، هدايت يافته است. و هر كه سستى و آرامش [او] به سوى بدعت منتهى گردد، گمراه شده است».

۲۱۳.على بن محمد، از احمد بن محمد بَرقى، از على بن حسّان، و محمد بن يحيى، از سَلمة بن خطّاب، از على بن حَسّان، از موسى بن بَكر، از زرارة بن اعين، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده اند كه آن حضرت فرمود:«هر كه از سنت در گذرد، او را به سوى سنت رد مى كنند» (و غير از طريقه پيغمبر، از كسى مقبول نيست) .

۲۱۴.على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر صادق عليه السلام ، از پدرانش عليهم السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«امير المؤمنين عليه السلام فرمود: «سنت پيغمبر دو قسم است: سنتى است كه در بيان واجب است و عمل كردن به آن هدايت و ترك آن، گمراهى و ضلالت است. و سنتى است كه در بيان واجب نيست و عمل كردن به آن، فضيلت و ترك آن، و عمل كردن به غير آن، گناه است». ^۱

تمام شد كتاب عقل . ^۲ حمد و ستايش از براى خدا است كه پرودگار عالميان است و خداى رحمت فرستد بر آقاى ما محمد و آل او كه پاكان و پاكيزگانند از هر چه بد باشد.

۲۱۲.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :قَالَ: «مَا مِنْ أَحَدٍ إِلَا وَلَهُ شِرَّةٌ وَفَتْرَةٌ، فَمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلَى سُنَّةٍ، فَقَدِ اهْتَدى، وَمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلى بِدْعَةٍ، فَقَدْ غَوى».

۲۱۳.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَسَّانَ؛ وَمُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَسَّانَ ، عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ، عَنْ زُرَارَةَ بْنِ أَعْيَنَ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«كُلُّ مَنْ تَعَدَّى السُّنَّةَ، رُدَّ إِلَى السُّنَّةِ».

۲۱۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ، عَنْ آبَائِهِ عليهم السلام ، قَالَ :«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام : السُّنَّةُ سُنَّتَانِ : سُنَّةٌ فِي فَرِيضَةٍ، الْأَخْذُ بِهَا هُدًى، وَتَرْكُهَا ضَلَالَةٌ؛ وَسُنَّةٌ فِي غَيْرِ فَرِيضَةٍ ، الْأَخْذُ بِهَا فَضِيلَةٌ، وَتَرْكُهَا إِلى غَيْرِ خَطِيئَةٍ».

[تَمَّ كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْمِ، وَالْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، وَصَلَّى اللّه ُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِينَ.]