۲۳۷.على بن ابراهيم، از عباس بن معروف، از عبد الرحمان بن ابى نجران روايت كرده است كه گفت: به خدمات امام محمد باقر عليه السلام نوشتم، يا به آن حضرت عرض كردم كه: خدا مرا فداى تو گرداند، ما رحمان و رحيم را كه احد و صمد است، عبادت مى كنيم؟ حضرت فرمود كه:«هر كه اسم را عبادت كند، نه آن را كه مسمى است به اين اسم ها، مشرك و كافر است و جاحد و منكر، و چيزى را عبادت نكرده. بلكه عبادت كن خداى يكتاى يگانه را كه پناه محتاجان است و به اين اسم ها مسمى شده است، نه آن كه اسم هاى او را عبادت كنى؛ زيرا اسم ها صفاتى چنداند كه خدا خويش را به آنهاوصف فرموده است».
6. باب در بيان كون و مكان (كه بودن و جاى بودن است)
۲۳۸.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسن بن محبوب، از ابو حمزه، روايت كرده است كه نافع بن ازرق از امام محمد باقر عليه السلام سؤال نمود و عرض كرد كه: مرا خبر ده از خدا كه در چه زمان بود؟ آن حضرت فرمود كه:«كى نبود تا تو را خبر دهم كه كى بود؟ پاك و منزّه است آن كه هميشه بوده و خواهد بود. تنها و پناه نيازمندان كه زن و فرزندى را فرا نگرفته».
