305
تحفة الأولياء ج1

۲۴۹.محمد بن ابى عبداللّه روايت كرده و آن را مرفوع ساخته از عبدالعزيز بن مهتدى كه گفت: از حضرت امام رضا عليه السلام سؤال كردم از توحيد، آن حضرت فرمود كه:«هر كه سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را بخواند و به آن ايمان آورد، توحيد را شناخته». عرض كردم كه: آن را چگونه بخواند، يا تو آن را به چه وضع مى خوانى؟ فرمود كه: «چنانچه مردم آن را مى خوانند» و دو مرتبه كذلك اللّه ربّىرا در آخر آن زياد فرمود. يعنى: «چنين است خدا كه پروردگار من است».

8. باب در بيان نهى از سخن گفتن در كيفيت و چگونگى خدا

۲۵۰.محمد بن حسن، از سهل بن زياد، از حسن بن محبوب، از على بن رِئاب، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: حضرت امام محمد باقر عليه السلام فرمود:«در خلق خدا و عجايب صنع او، سخن گوييد و در خدا سخن مگوييد؛ زيرا كه سخن گفتن در خدا، ثمره اى ندارد، مگر آن كه سرگردانى صاحب خويش را بيش مى كند».

۲۵۱.در روايت ديگر از حريز چنين است كه:«در هر چيز سخن گوييد و در ذات خدا سخن مگوييد».

۲۵۲.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن ابى عُمير، از عبدالرحمان بن حجّاج، از سليمان بن خالد روايت كرده است كه گفت: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه:«خدا مى فرمايد كه: «وَ أَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى »۱ ، يعنى: «و نيز در صحف موسى و ابراهيم مذكور است، اين كه: به سوى پروردگار تو است پايان كار» (و رجوع همه خلائق بعد از انقطاع عمل، تا هر يك را بر وفق آنچه كرده از خير و شر جزا دهد. و بعضى گفته اند كه معنى آيه، آن است كه: نهايت فكرت به سوى اوست؛ يعنى: قوه فكريه قدرت دارد بر تفكر در جميع مكوّنات، اما چون به او سبحانه رسد، متحيّر شود و بايستد. و اين حديث، مؤيّد اين معنى است. و لهذا حضرت بعد از ذكر آيه فرمود كه:) پس هرگاه سخن به خدا منتهى شود، و از آن باز ايستيد و خويشتن را نگاه داريد» .

1.نجم، ۴۲.


تحفة الأولياء ج1
304

۲۴۹.مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ رَفَعَهُ، عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ بْنِ الْمُهْتَدِي، قَالَ :سَأَلْتُ الرِّضَا عليه السلام عَنِ التَّوْحِيدِ، فَقَالَ:«كُلُّ مَنْ قَرَأَ «قُلْ هُوَ اللّه ُ أَحَدٌ» وَآمَنَ بِهَا، فَقَدْ عَرَفَ التَّوْحِيدَ» . قُلْتُ: كَيْفَ يَقْرَؤُهَا؟ قَالَ: «كَمَا يَقْرَؤُهَا النَّاسُ، وَزَادَ فِيهِ: كَذلِكَ اللّه ُ رَبِّي، كَذلِكَ اللّه ُ رَبِّي».

8 ـ بَابُ النَّهْيِ عَنِ الْكَلَامِ فِي الْكَيْفِيَّةِ

۲۵۰.مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، قَالَ :قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام : «تَكَلَّمُوا فِي خَلْقِ اللّه ِ، وَلَا تَتَكَلَّمُوا فِي اللّه ِ؛ فَإِنَّ الْكَلَامَ فِي اللّه ِ لَا يَزْدَادُ صَاحِبَهُ إِلَا تَحَيُّراً».

۲۵۱.وَ فِي رِوَايَةٍ أُخْرى، عَنْ حَرِيزٍ:«تَكَلَّمُوا فِي كُلِّ شَيْءٍ، وَلَا تَتَكَلَّمُوا فِي ذَاتِ اللّه ِ».

۲۵۲.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ الْحَجَّاجِ، عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ، قَالَ :قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام : «إِنَّ اللّه َ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ يَقُولُ: «وَأَنَّ إِلى رَبِّكَ المُنْتَهى» فَإِذَا انْتَهَى الْكَلَامُ إِلَى اللّه ِ، فَأَمْسِكُوا».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 200350
صفحه از 908
پرینت  ارسال به