۲۷۰.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابو هاشم جعفرى، از ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت را سؤال كردم از خدا كه آيا جائز است كه او را وصف كنند و نشان دهند؟ حضرت فرمود:«آيا قرآن را نمى توانى بخوانى، يا نمى خوانى؟» عرض كردم كه: مى توانم، يا مى خوانم. فرمود كه: «آيا فرموده خدا را كه «لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَـرَ»۱ نمى خوانى؟» عرض كردم كه: مى خوانم. فرمود كه: «ابصار را مى شناسيد و مى دانيد كه معنى آن چيست؟» عرض كردم كه: مى دانم. فرمود كه: «ابصار چه چيز است؟» عرض كردم كه: ابصار، عبارت از چشم ها است. فرمود: «به درستى كه وهم ها و خيال ها كه در دل ها سر مى زند، از ديدن چشم ها بزرگ تر و بيشتر است و خيال ها او را در نمى يابد و او خيال ها را در مى يابد و همه را مى داند».
