۲۷۶.على بن محمد و محمد بن حسن روايت كرده اند از سهل بن زياد، از احمد بن بشير برقى كه گفت: عباس بن عامر قَصَبانى مرا حديث كرد و گفت كه: خبر داد مرا هارون بن جَهم از ابوحمزه، از حضرت على بن الحسين عليه السلام كه آن حضرت فرمود كه:«اگر اهل آسمان و زمين جمع شوند كه خدا را به عظمت و بزرگى كه دارد وصف كنند، نتوانند».

۲۷۷.سهل، از ابراهيم بن محمد همدانى روايت كرده است كه گفت: به خدمت حضرت امام على نقى عليه السلام نوشتم كه: كسانى كه در نزد ما هستند از مواليان شما، در باب توحيد اختلاف به هم رسانيده اند. بعضى از ايشان مى گويد كه: خدا جسم است و بعضى از ايشان مى گويد كه: صورت است. حضرت به خط مبارك خويش در جواب نوشت كه:«پاك و منزه است آن كه به اندازه در نيايد، و او را وصف نتوان نمود، و چيزى مانند او نيست، و اوست شنواى دانا» . يا به جاى دانا، بينا فرمود.

۲۷۸.سهل از محمد بن عيسى، از ابراهيم، از محمد بن حكيم روايت كرده است كه گفت: ابوالحسن حضرت موسى بن جعفر عليه السلام به پدرم نوشت كه:«خدا از آن بلندتر و بزرگوارتر و بزرگ تر است كه كسى به كُنه و پايان صفت او تواند رسيد. پس، او را وصف كنيد به آنچه خويش را با آن وصف فرموده و از آنچه غير آن باشد، باز ايستيد».

۲۷۹.سهل، از سِندى بن ربيع، از ابن ابى عُمير، از حفص ـ برادر مُرازِم ـ از مفضّل روايت كرده است كه حضرت ابوالحسن موسى بن جعفر عليه السلام را سؤال كردم از چيزى از صفت حق تعالى. آن حضرت فرمود كه:«در مگذر از آنچه در قرآن است».

۲۸۰.سهل، از محمد بن على قاسانى روايت كرده است كه گفت: به سوى آن حضرت نوشتم كه: كسانى كه در نزد ما هستند، در باب توحيد خدا مختلف شده اند. حضرت در جواب نوشت كه:«پاك و منزه است آن كه او را اندازه نمى توان كرد و وصف نتوان نمود «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ »^۱
» (و ترجمه آن گذشت).

۲۷۶.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَمُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ بَشِيرٍ الْبَرْقِيِّ، قَالَ :حَدَّثَنِي عَبَّاسُ بْنُ عَامِرٍ الْقَصَبَانِيُّ، قَالَ : أَخْبَرَنِي هَارُونُ بْنُ الْجَهْمِ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام، قَالَ : قَالَ: «لَوِ اجْتَمَعَ أَهْلُ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَنْ يَصِفُوا اللّه َ بِعَظَمَتِهِ، لَمْ يَقْدِرُوا».

۲۷۷.سَهْلٌ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْهَمَذَانِيِّ، قَالَ :كَتَبْتُ إِلَى الرَّجُلِ عليه السلام : أَنَّ مَنْ قِبَلَنَا مِنْ مَوَالِيكَ قَدِ اخْتَلَفُوا فِي التَّوْحِيدِ: فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ: جِسْمٌ، وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ : صُورَةٌ.
فَكَتَبَ عليه السلام بِخَطِّهِ: «سُبْحَانَ مَنْ لَا يُحَدُّ، وَلَا يُوصَفُ، لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ـ أَوْ قَالَ ـ : الْبَصِيرُ».

۲۷۸.سَهْلٌ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَكِيمٍ، قَالَ :كَتَبَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ عليهماالسلامإِلى أَبِي: «أَنَّ اللّه َ أَعْلى وَأَجَلُّ وَأَعْظَمُ مِنْ أَنْ يُبْلَغَ كُنْهُ صِفَتِهِ؛ فَصِفُوهُ بِمَا وَصَفَ بِهِ نَفْسَهُ، وَكُفُّوا عَمَّا سِوى ذلِكَ».

۲۷۹.سَهْلٌ، عَنِ السِّنْدِيِّ بْنِ الرَّبِيعِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ حَفْصٍ أَخِي مُرَازِمٍ، عَنِ الْمُفَضَّلِ، قَالَ :سَأَ لْتُ أَبَا الْحَسَنِ عليه السلام عَنْ شَيْءٍ مِنَ الصِّفَةِ، فَقَالَ : «لَا تَجَاوَزْ مَا فِي الْقُرْآنِ».

۲۸۰.سَهْلٌ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْقَاسَانِيِّ، قَالَ :كَتَبْتُ إِلَيْهِ عليه السلام : أَنَّ مَنْ قِبَلَنَا قَدِ اخْتَلَفُوا فِي التَّوْحِيدِ.
قَالَ: فَكَتَبَ عليه السلام : «سُبْحَانَ مَنْ لَا يُحَدُّ، وَلَا يُوصَفُ «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ ءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ» ».